Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2015

Ο γιος του φεγγαριού - Ελένη Δήμου





Το φεγγάρι πέφτει
μέσα στον καθρέφτη
Κι όπως το κοιτάζω 
πάνω του διαβάζω 
φοβερά μυστικά
Κι όπως το κοιτάζω 
μια ψυχή του τάζω 
μην τα πει πουθενά

Το φεγγάρι πέφτει στο σεντόνι
πώς φοβάμαι τώρα που 'μαι μόνη
Πέφτει στο κρεβάτι 
πού να κλείνω μάτι 
μεσα στις ενοχές
Πέφτει στο σεντόνι 
και το τσαλακώνει 
και βουλιάζω στο χτες

Εκεί ψηλά το φεγγάρι 
είδε πόσες φορές 
σ' είχα κάνει να κλαις 
και στο χρώσταγε χάρη 
τις παλιές σου πληγές 
έκανε προσευχές

Πέφτει το φεγγάρι...

Το φεγγάρι μες στο προσωπό μου
χθες το βράδυ μπήκες στ' όνειρό μου
Έκοψα το νήμα
και μου κάνεις σήμα 
να πληρώσω το κρίμα
Σ' έκανα το θύμα
κι όμως μ' ένα βήμα 
θα 'μαι πάρει το κύμα

Εκεί ψηλά το φεγγάρι 
είδε πόσες φορές 
σ' είχα κάνει να κλαις 
και στο χρώσταγε χάρη 
τις παλιές σου πληγές 
έκανε προσευχές

Πέφτει το φεγγάρι...

Το φεγγάρι πέφτει στα μαλλιά μου
έχεις γίνει τώρα η σκιά μου
Πόσα σου 'χω κάνει 
μια ζωή δε φτάνει
να πληρώνω για χτες
Πέφτει το φεγγάρι
πέφτει και το ζάρι 
που μετράει ενοχές

Εκεί ψηλά το φεγγάρι 
είδε πόσες φορές 
σ' είχα κάνει να κλαις 
και στο χρώσταγε χάρη 
τις παλιές σου πληγές 
έκανε προσευχές

Πέφτει το φεγγάρι...

Το φεγγάρι πέφτει στην πλατεία
τώρα περιμένει τιμωρία
όρκο θα σου δώσω 
πως θα μετανιώσω
που σε πλήγωσα τόσο
Πέφτει το φεγγάρι 
κι όπως με κοιτάζει 
να πληρώσω διατάζει