Τα καλοκαίρια μας - Γιάννης Κότσιρας

Θέλω µόνο να κοιτάζω αυτή τη θάλασσα, Να µην έρθει εδώ κανείς να µου µιλήσει. Όσα πήγαν κι όσα ήρθαν πίσω τ’ άφησα, Η ψυχή µου θέλει τώρα να ηρεµήσει. Θέλω µόνο να κοιτάζω αυτή τη θάλασσα, Τόσες σκέψεις, τόσες µάχες, τόσες νύχτες. Τώρα σβήνω φώτα, κλείνω πόρτες. Άδειασα. Στους αγγέλους µου µιλάω, τους ξενύχτες. Γιατί να φεύγουν έτσι τα καλοκαίρια µας, Χωρίς να ξηµερώνουνε τ’ αστέρια µας; Ας πιούµε τώρα όλοι κρασί απ’ τ’ αµπέλια µας, Για όσα περάσανε µέσα απ’ τα χέρια µας, Για όσα χάσαµε µέσα απ’ τα χέρια µας. Θέλω µόνο να κοιτάζω αυτή τη θάλασσα, Καθαρό τον χρόνο µου να περπατήσω. Αριθµούς, τραγούδια και διευθύνσεις, τ’ άλλαξα, Τον καινούριο δρόµο µου ν’ αποφασίσω. Γιατί να φεύγουν έτσι τα καλοκαίρια µας, Χωρίς να ξηµερώνουνε τ’ αστέρια µας; Ας πιούµε τώρα πάλι κρασί απ’ τ’ αµπέλια µας, Για όσα θα ‘ρθουνε ξανά στα χέρια µας, Ας πιούµε άλλη µια στα καλοκαίρια µας. Γιατί να φεύγουν έτσι τα καλοκαίρια µας, Χωρίς να ξηµερώνουνε τ’ αστέρια µας; Ας πιούµε τώρα πάλι κρασί απ’ τ’ αµπέλια µας, Για όσα θα ‘ρθουνε ξανά στα χέρια µας, Για όσα περάσανε µέσα απ’ τα χέρια µας, Ας πιούµε άλλη µια στα καλοκαίρια µας.

Όταν Λες Μ' Αγαπάς - Δήμος Αναστασιάδης

Σώμα μισό, βλέμμα γυμνό Τόσα εσύ πουθενά Ψάχνω φωνή μες στη σιωπή Κι έχω τα μάτια κλειστά Λογική δε χωρά Όπου ζει η καρδιά Όταν λες μ’αγαπάς Μη μου λες αντίο Ένα εμείς, μου ’χες πει Ποτέ πια δύο Για σένα Είμαι και ζω Εσένα Έχω θεό Ποιος ξέρει Τι θα συμβεί Μα φτάνει εσύ να είσαι εκεί Φεύγεις και πας μα πιο σκληρά Πίσω σε μένα γυρνάς Τι να’ναι αυτό, πώς να το πω Όταν μισείς κι αγαπάς Λογική δε χωρά Όπου ζει η καρδιά Όταν λες μ’αγαπάς Μη μου λες αντίο Ένα εμείς, μου ’χες πει Ποτέ πια δύο Για σένα Είμαι και ζω Εσένα Έχω θεό Ποιος ξέρει Τι θα συμβεί Μα φτάνει εσύ να είσαι εκεί Όταν λες μ’αγαπάς Μη μου λες αντίο Ένα εμείς, μου ’χες πει Ποτέ πια δύο Για σένα Είμαι και ζω Εσένα Έχω θεό Ποιος ξέρει Τι θα συμβεί Μα φτάνει εσύ να είσαι εκεί