Κάποιο δειλινό - Σώτος Παναγώπουλος

Ο Σώτος Παναγόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα την δεκαετία του 1920. Σπούδασε πιάνο και πήγε στην νομική σχολή. Φοιτητής ακόμα ήταν όταν κάποια στιγμή τον ανακάλυψε ο συνθέτης Γιώργος Μουζάκης και από εκεί και μετά αρχίζει η καριέρα του στο τραγούδι, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Έφυγε από κοντά μας το 1985.

 -

Καποιο δειλινο σαν κοκκινο τριανταφυλλο

καποιο δειλινο μενεξεδενιο

θα ρθεις να με βρεις σαν ονειρο σαν ανοιξη

θα ρθεις να με βρεις σε περιμενω

Η ζωη ειναι μικρη, ελα αγαπη μου και φευγεις το πρωι

Η ζωη ειναι μικρη, σαν τριανταφυλλο που αργοφυλλοροει

Καποτε θα ρθεις σαν ονειρο σαν ανοιξη

Καποτε θα ρθεις σε περιμενω

καποιο δειλινο σαν κοκκινο τριανταφυλλο

καποιο δειλινο μενεξεδενιο

Η ζωη ειναι μικρη, ελα αγαπη μου και φευγεις το πρωι

Η ζωη ειναι μικρη, σαν τριανταφυλλο που αργοφυλλοροει

ελα αγαπη μου και φευγεις το πρωι..

Ξαναβλέπω το μικρό το αμαξάκι - Μαίρη Λω

Η Μαίρη Λω γεννήθηκε στο Παλαιό Φάληρο το 1928. Διακρίθηκε ιδιαίτερα με την ιδιότυπη φωνή της στην εκτέλεση ελαφρών τραγουδιών των Αττίκ, Νίκυ Γιάκοβλεφ

 που ήταν ιδιοκτήτης του διάσημου για την εποχή του ζαχαροπλαστείο «Πέτρογραδ» στην οδό Σταδίου  και άλλων. Έγινε  δημοφιλής από τους δίσκους της με πλούσιο ρεπερτόριο, καθώς και τις ραδιοφωνικές εκπομπές. Είχε τιμηθεί και στο φεστιβάλ ελληνικού τραγουδιού το 1960 με το τρίτο βραβείο. 

 Κοντά στο τζάκι κάποιο άλμπουμ ξεφυλλίζω
όταν μου καίει η νοσταλγία την ψυχή
και στην Αθήνα την παλιά ξαναγυρίζω
και ξαναβλέπω την παλιά μας εποχή.

Ξαναβλέπω το μικρό το αμαξάκι
τον γκαζιέρη που μας άναβε το φως
και θυμάμαι τις κυρίες του Γιαννάκη
και τον έρωτα που ήτανε κρυφός.

Ξαναβλέπω μες στους δρόμους τη λατέρνα
το "θηρίο" με παφ-πουφ να προχωρεί
τα ξενύχτια στην πλακιώτικη ταβέρνα
και τους μάγκες στην πλατεία του Ψυρή.

Καμαρώνω τις κυρίες μ`ομπρελίνα
μες στους δρόμους να περνάνε βιαστικά
τα γαρύφαλα που μύριζε η Αθήνα
και τις νύχτες τραγουδάκια ερωτικά.

Μπορεί ο χρόνος ό,τι μένει να γκρεμίσει
και να μας ρίξει τη λευκή του πινελιά
μα δεν μπορεί ένα παράθυρο να κλείσει
που όταν ανοίγει ξαναζούμε τα παλιά.