Do you like - Α. Καλογιάννης

Σ’ ένα ζαχαροπλαστείο
κάθονται δύο λεβέντες,
τρεις καρέκλες ο καθένας
και δροσιά κάτω απ’ τις τέντες.
Έχουν ρίξει παραγάδι,
"Σας αρέσει η Ελλάδα μις;.
τι θα κάνετε το βράδυ;
do you like μαμαζέλ the Greece;".
Γοητεία κι αντριλίκι,
σηκωμένα τα μανίκια,
βγάλανε τα μπράτσα έξω
να φανούνε τα ποντίκια.
Έχουν ρίξει παραγάδι,
"Σας αρέσει η Ελλάδα μις;.
τι θα κάνετε το βράδυ;
do you like φροϋλάϊν the Greece;".
Είναι μάγκες και χορεύουν
τσιφτετέλι και συρτάκι,
δε δουλεύουν τα καημένα
κι όμως βγάζουν παραδάκι.
Έχουν ρίξει παραγάδι,
"Σας αρέσει η Ελλάδα μις;.
τι θα κάνετε το βράδυ;
do you like μαμαζέλ the Greece;".
Σ’ ένα ζαχαροπλαστείο
είναι δυο παλικαράκια,
ποιος πληρώνει για να ζούνε
τα παλιοτεμπελχανάκια.
Έχουν ρίξει παραγάδι,
"Σας αρέσει η Ελλάδα μις;.
τι θα κάνετε το βράδυ;
do you like φροϋλάϊν the Greece;".

Στους σταθμούς τους ξεχασμένους - Α. Καλογιάννης

Γεμίσαμε την ξενιτειά
Με γράμματα και χωρισμό
Μια πίκρα που μας έκλεινε
Τον δρόμο για το γυρισμό

Στους σταθμούς τους ξεχασμένους
Όλοι περιμέναμε
Με της μοναξιάς τις βάρκες
Δυο φιλιά από σένανε

Γεμίσαμε την ξενιτειά
Με γράμματα και ανάμνηση
Λίγη πατρίδα πού'φερνε
Το τρένο των επτάμιση