Το χαμόγελό σου - Μάνος Πυροβολάκης

Γεννήθηκε στην Αθήνα από Κρητικούς γονείς και στα 13 του είχε την πρώτη του επαφή με την Κρητική Λύρα, με δάσκαλο τον Γεώργιο Βυζιριανάκη. Σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (Τμήμα Ναυπηγών Μηχανολόγων Μηχανικών) και συνεχίζοντας την ενασχόλησή του με τη λύρα, έκανε τις πρώτες του εμφανίσεις συμμετέχοντας στα παραδοσιακά μουσικά προγράμματα της ΕΡΤ. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα σύγχρονης αρμονίας με τον Μ. Ροζάκη, κλασικής με τον Σ. Κλάψη και σύγχρονου τραγουδιού με την Τ. Κατσαφάνα στο Εθνικό Ωδίο, απ’ όπου πήρε το πτυχίο του, καθώς και Τζαζ  αρμονίας.

 Το χαμόγελό σου σαν αναπνοή μου
Το χαμόγελό σου η μόνη ανάμνησή μου
Το χαμόγελό σου είναι αυτό που λείπει
Και διψούν για σένα της καρδιάς μου όλοι οι χτύποι

Στην ζωή μου χρώμα το χαμόγελό σου
Ήρθες και κατάργησες για πάντα το χειμώνα
Το χαμόγελό σου είναι αυτό που λείπει
Και διψούν για σένα της καρδιάς μου όλοι οι χτύποι

Το χαμόγελό σου χρώμα στη ζωή μου
Στο χαμόγελό σου μοιάζουν όλα αληθινά
Το χαμόγελό σου μόνη αμοιβή μου
Μου χαμογελάς και νοιώθω εγώ παιδί ξανά

Ρίνα, Κατερίνα - Κώστας Μπίγαλης

Ο Κώστας Μπίγαλης γεννήθηκε στις 15 Μαρτίου του 1953 στην Αθήνα. Ξεκίνησε την μουσική του καριέρα το 1975, σ' ένα διαγωνισμό ερασιτεχνικών συγκροτημάτων, όπου και βραβεύτηκε. Το χειμώνα του 1977 συμμετέχει στην ηχογράφηση της σύγχρονης όπερας του Μίμη Πλέσσα και Κώστα Βίρβου, "Ουτοπία".
Το 1979 πρωταγωνιστεί στο ελληνικό ανέβασμα της rock όπερας "Ιησούς Χριστός Υπέρλαμπρο αστρο", στο ρόλο του αρχιερέα σε μουσική διδασκαλία του Μίμη Πλέσσα και Δημήτρη Μαλαβέτα, που τον παροτρύνει να σπουδάσει θέατρο. Την ίδια χρονιά ο Κώστας Μπίγαλης παρακολουθεί μαθήματα της Δραματικής Σχολής του Γιώργου Θεοδοσιάδη.
Τον Σεπτέμβριο του 1979 βραβεύεται στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης σαν συνθέτης και στιχουργός με το τραγούδι "Με μια κιθάρα".
Το πρώτο προσωπικό album το ηχογραφεί το 1984 με τίτλο Big Alice και το τραγούδι I Miss You γίνεται Νο1 επιτυχία της χρονιάς στην Ελλάδα και κυκλοφορεί στο εξωτερικό σε 18 χώρες.

 Μ' ένα μπλουζ συντροφιά ξημερώθηκα πάλι
κι η αιτία είσαι πάντα εσύ
που με βρίσκει η αυγή να 'χω κάνει κεφάλι
με το κλάμα του Μισισιπή

Κι όλο λέω θα ξεφύγω
λίγο ακόμα θέλω μόνο ακόμα λίγο
δε μπορώ να ησυχάσω
κάτι πρέπει να κάνω τη ζωή μου ν' αλλάξω

Αχ βρε Ρίνα Κατερίνα
η φυγή σου φωτιά η θύμηση σου λεπίδα
που με κόβει δυο κομμάτια
τέσσερα, δεκατέσσερα
αχ βρε Ρίνα
Κατερίνα

Με τα μάτια κλειστά να ησυχάσω παλεύω
κι από κάτω απ τα βλέφαρα εσύ
να μου διώχνεις τον ύπνο που 'χει τόση ανάγκη
το μυαλό μου να ξεκουραστεί

Κι η βροχή δυναμώνει
και υγραίνει τη σιωπή που με κυκλώνει
άλλη μια νύχτα φεύγει
και το άυπνο κορμί μου το δικό σου γυρεύει