Αερικό - Φώτης Σιώτας

Όλα του κόσμου τα πουλιά
όπου κι αν φτερουγίσαν
όπου κι αν χτίσαν την φωλιά
όπου κι αν κελαηδήσαν
Εκεί που φτερουγίζει ο νους
εκεί που ξημερώνει
μαργώνουν τα πουλιά της γης
κι ούτε ένα δεν ζυγώνει
Σαν αερικό θα ζήσω
σαν αερικό
Ανάσα είναι καυτερή
και στέπα του Καυκάσου
η σκέψη που παραμιλά
και λέει τα όνειρά σου
Όσες κι αν χτίζουν φυλακές
κι αν ο κλοιός στενεύει
ο νους μας είναι αληταριό
που όλο θα δραπετεύει
Σαν αερικό θα ζήσω
σαν αερικό
Σαν αερικό θα ζήσω
σαν αερικό

Το μυστικό - Φωτεινή Βελεσιώτου

Αχ ζωή, κάτι μου κρύβεις
κάτι μαγικό που το ποθώ
Πώς περνάς και νιώθω να τ’ αγγίζω
όσο το απωθώ

Να ‘μαι καλά στα χαμηλά
κι εδώ στη γη να ξημερώνω
Να ζω μ’ ετούτα τα ψιλά
να χάνομαι στο χρόνο

Να σέβομαι τη λογική
τα συναισθήματα να πνίγω
Κρυφά να γίνομαι παιδί
να ξαναπαίζω λίγο

Αχ ζωή, κάτι μου κρύβεις
κάτι μαγικό που το ποθώ
Πώς περνάς και νιώθω να τ’ αγγίζω
όσο το απωθώ

Να λέω το πικρό γλυκό
να ‘χω δυο πόδια για να βγαίνω
Καφέ να πίνω στο σταθμό
να μην πηδάω στο τραίνο

Να βάζω παρακεί το εγώ
μην αγαπήσω σαν κουρσάρος
Κι απ’ του ονείρου να λυγώ
το πουπουλένιο βάρος

Αχ ζωή, κάτι μου κρύβεις
κάτι μαγικό που το ποθώ
Πώς περνάς και νιώθω να τ’ αγγίζω
όσο το απωθώ