Δεν έχει όρια ο έρωτας - Γιάννης Πάριος

Την πόρτα χτύπησα μεσάνυχτα κι ανοίγεις
μένω για λίγο και σηκώνομαι μετά
κι εσύ μου φώναζες: "κοιμήσου εδώ, μη φύγεις"
τι λόγο έχεις κι όλο φεύγεις ξαφνικά.
Κι εγώ σου έλεγα μη με ρωτάς
δεν έχει όρια ο έρωτας
δεν έχει όρια και λογική
είναι παράδεισος και φυλακή.
Δεν έχει όνομα δεν έχει επίθετο
είναι αυτοκίνητο σε δρόμο αντίθετο
είναι μονόδρομος, τι ψάχνεις τώρα
είναι παράνομος και ανηφόρα.
Κι εγώ σου έλεγα μη με ρωτάς
δεν έχει όρια ο έρωτας.
Ζωγραφισμένη η απορία σου στα μάτια
είναι χαράματα και με ρωτάς πού πας
κι εγώ καθόμουνα στα κρύα σκαλοπάτια
κι εσύ με δάκρυα μου λες πως μ' αγαπάς.
Κι εγώ σου έλεγα μη με ρωτάς
δεν έχει όρια ο έρωτας
δεν έχει όρια και λογική
είναι παράδεισος και φυλακή.
Δεν έχει όνομα, δεν έχει επίθετο
είναι αυτοκίνητο σε δρόμο αντίθετο
είναι μονόδρομος, τι ψάχνεις τώρα
είναι παράνομος και ανηφόρα.
Κι εγώ σου έλεγα μη με ρωτάς
δεν έχει όρια ο έρωτας
δεν έχει όρια ο έρωτας

Μάτια μου - Γιάννης Πάριος

Σου αφήνω ένα γλυκό φιλί στο στόμα
κι ένα κόκκινο τριαντάφυλλο στο στρώμα
το κορμί σου στο κορμί μου εγώ φοράω
ξεκινάω για δουλειά και σ’αγαπάω, μάτια μου
Σου έχω έτοιμο καφέ και στη κουζίνα
με τη ζάχαρη απ’τα γλυκά σου χείλια
και στη πόρτα ένα σημείωμα από πίσω
σ’ αγαπώ και δε θ’αργήσω να γυρίσω, μάτια μου
Δε με νοιάζει αυτό που ζω αν θα κρατήσει
ένα ξέρω η ζωή μου έχει γεμίσει
κι όλο κάνω το σταυρό μου μέσα στ’αυτοκίνητό μου
πάω στον προορισμό μου μα αλλού είναι το μυαλό μου
στην εικόνα σου που τόσο αγαπώ, μάτια μου
αχ μάτια μου...
Ανοιχτό θα έχω το τηλέφωνό μου
στη δουλειά το σταθερό και κινητό μου
να σ’ακούσω να μου πεις μια καλημέρα
να μου φτιάξεις την υπόλοιπη τη μέρα, μάτια μου
Δε με νοιάζει αυτό που ζω αν θα κρατήσει
ένα ξέρω η ζωή μου έχει γεμίσει
κι όλο κάνω το σταυρό μου μέσα στ’αυτοκίνητό μου
πάω στον προορισμό μου μα αλλού είναι το μυαλό μου
στην εικόνα σου που τόσο αγαπώ, μάτια μου
αχ μάτια μου...