Θάλασσα πλατιά - Μαρία Δημητριάδη

Θάλασσα πλατιά
σ' αγαπώ γιατί μου μοιάζεις
θάλασσα βαθιά
μια στιγμή δεν ησυχάζεις
λες κι έχεις καρδιά
τη δικιά μου την μικρούλα την καρδιά

Όνειρα τρελά
που πετούν στο κύμα πάνω
φτάνουν στην καρδιά
και τα νιάτα μας ξυπνάνε
όνειρα τρελά
και οι πόθοι φτερουγίζουν σαν πουλιά

Έχω έναν καημό
που με τρώει γλυκά και με λιώνει
έχω ένα καημό θα 'ρθω να στον πω
αδερφή μου εσύ θάλασσα που σ' αγαπώ

Κύματα πουλιά
στα ταξίδια σας που πάτε
τα αλαργινά
την κρυφή μου λύπη πάρτε
κι απο 'κει μακριά
να μου φέρετε κι εμένα τη χαρά

Ο Κυρ Αντώνης - Μελίνα Μερκούρη

Ο Κυρ Αντώνης πάει καιρός που ζούσε στην αυλή

μ'ένα κανάτι μ'ένα κρεβάτι και με κρασί πολύ

είχε δυο μάτια γαλανά κι αχτένιστα μαλλιά

κι ένα λουλούδι πάντα φορούσε στα ρούχα τα παλιά

Αχ κυρ Αντώνη πως σ' αγαπάμε

και μαζί σου τ'άστρα μετράμε

τις φωτιές για σένα πηδάμε

ώσπου να 'ρθει η βροχή.

Και τον καημό σου πάντα ξεχνάμε

σαν πουλιά μαζί τριγυρνάμε

σαν παιδιά μαζί σου γελάμε

σαν κάνεις προσευχή

Ο κυρ Αντώνης βιάζεται να πάει να κοιμηθεί

γιατί το βράδυ στα όνειρά του θέλει να θυμηθεί

ότι ποτέ δεν έζησε, μες στο όνειρό του ζει

μα η νύχτα φεύγει και λυπημένο τον βρίσκει η χαραυγή

Αχ κυρ Αντώνη πως σ' αγαπάμε

και μαζί σου τ'άστρα μετράμε

τις φωτιές για σένα πηδάμε

ώσπου να 'ρθει η βροχή.

Και τον καημό σου πάντα ξεχνάμε

σαν πουλιά μαζί τριγυρνάμε

σαν παιδιά με σένα γελάμε

σαν κάνεις προσευχή

Μα ένα βράδυ ο κυρ Αντώνης στρώνει να κοιμηθεί

κι εμείς ξυπνάμε τον καρτεράμε στην πόρτα να φανεί

Μα ο κυρ Αντώνης δεν θα βγεί ποτέ του στην αυλή

αφού για πάντα μες στο όνειρό του θέλησε πια να ζει.