Χάθηκα μια Κυριακή - Καλλιόπη Βέτα

Χάθηκα μια Κυριακή
στων σκοτεινών σου αντιθέσεων την ουσία,
ταξίδι έκανε η ψυχή
με τρύπια βάρκα προς τη λίμνη Αχερουσία
κι ηταν θάνατος αργός

Κι ηταν ζωή αυτό το σύντομο ταξίδι
μ' ένα σου τίποτα να ζω
και με το λίγο σου να χάνω το παιχνίδι.

Χαράζω μια ακόμα γραμμή στης ζωής την παλάμη
Οπλίζω και πυρ μια σφαίρα κρατάω στη θαλάμη.
Στοχεύω και να απόψε το κέντρο μου βρίσκω
εσύ πουθενά κι εγώ σ' ένα μάταιο ρίσκο.

Χάθηκα μια Κυριακή
Μες το λαβύρινθο της σκοτεινής πλευρας σου
Κρυμμένος ήσουνα εκεί
κι ένα κουβάρι είχες στη θέση της καρδιάς σου.

Χαράζω μια ακόμα γραμμή στης ζωής την παλάμη
Οπλίζω και πυρ μια σφαίρα κρατάω στη θαλάμη.
Στοχεύω και να απόψε το κέντρο μου βρίσκω
εσύ πουθενά κι εγώ σ' ένα μάταιο ρίσκο.

Δυό ζωές για σένα δίνω - Καλλιόπη Βέτα

Στα παράθυρα του κόσμου
γύρεψα να σε ‘βρω φως μου
δρόμο παίρνω δρόμο αφήνω
δυο ζωές για σένα δίνω.
Κλείνω τα μάτια και θαρρώ
πως βρίσκεσαι κοντά μου
εικόνα ανεξίτηλη
στη μνήμη στην καρδιά μου.
στη μνήμη στην καρδιά μου.
Σφαλισμένα παραθύρια
γκρεμισμένα τα γεφύρια
κάστρα ορθώνονται μπροστά μου
πέλαγα ολόγυρα μου.
Τα χέρια απλώνω μάτια μου
στην άϋλη μορφή σου
κι όλα τα κάστρα γκρέμισα,
και τα γεφύρια στέριωσα
και βρίσκομαι μαζί σου.