Δέκα Μάγισσες - Γιάννης Σαββιδάκης

Στης καρδιάς στους διαδρόμους

στης ανατολής τους δρόμους

μ’ έμαθες να περπατώ

Και ζωγράφισα τη νύχτα

στο κορμί σου και την ήπια

πιο πολύ να ζαλιστώ

Δέκα μάγισσες τα δάχτυλά σου

δυο φωτιές τα χείλη τα γλυκά σου

ακροβάτες του ονείρου

ποταμόπλοια του Νείλου

Του κορμιού σου την πιρόγα

μες στου έρωτα τη φλόγα

μ’ έμαθες να οδηγώ

Το φιλί να μη σωπαίνει

κόμπους στο καημό να δένει

όνειρα να κυνηγώ

Του πόθου τ΄ αγρίμι - Ελευθερία Αρβανιτάκη

Του πόθου τ’ αγρίμι δεν τρώει, δεν πίνει

δεν ξαποσταίνει.

Πεινάει για σένα, διψάει για μένα

και περιμένει.

Σε θέλω στο πλευρό μου

ακοίμητο φρουρό μου

με το φιλί με το σπαθί, 

το δράκο να σκοτώσεις

και να `ρθεις να με σώσεις

απ’ τη ζωή μου την κλειστή.

Τι δε θα ‘δινα

το γύρο του κορμιού σου να ξανάκανα

κι ας χανόμουνα

στη λάβα την καυτή και στα παγόβουνα.

Αν μ’ αγαπάς, μη μου το πεις

αφού το ξέρω τρεις φορές θα μ’ αρνηθείς.

Τι δε θα ‘δινα

το γύρο του κορμιού σου να ξανάκανα

κι ας πνιγόμουνα 

στο κύμα που μαζί σου δροσιζόμουνα. 

Αν μ’ αγαπάς να μου το λές

κι εγώ για σένα θα πατήσω

και τις δέκα εντολές.

Στη νύχτα του κόσμου

το χέρι σου δώσ’ μου, 

παρηγοριά μου, 

το δρόμο να βρούμε, τον τρόπο να ζούμε, 

ανηφοριά μου.