Βροχή μου - Χρήστος Θηβαίος

Βρέχει κι εγώ τυλίχτηκα

σ' αυτή την αγκαλιά

στα σκουριασμένα σύννεφα στα φύλλα

στης βρεγμένης γης τη μυρωδιά

Ας ήτανε να πνιγώ σαν μια σταγόνα

μέσα στα χείλια σου εγώ

βροχή μου σκέπασε αυτή τη γωνιά

τούτο το σώμα που διψά

Βρέχει και στους καταυλισμούς

χορεύουν τα παιδιά

στάζει ο θεός στις προσευχές στο ντέφι

στις καρδιές στα πόδια τα γυμνά

Ας ήτανε να πνιγώ σαν μια σταγόνα

μέσα στα χείλια σου εγώ

βροχή μου σκέπασε αυτή τη γωνιά

τούτο το σώμα που διψά

Ήρθες βροχή μου κι άλλαξες

το δρόμο και το νου

και βούλιαξε το βήμα μου ποτάμι

κι άθελά μου με τραβάς αλλού

Ας ήτανε να πνιγώ σαν μια σταγόνα

μέσα στα χείλια σου εγώ

βροχή μου σκέπασε αυτή τη γωνιά

τούτο το σώμα που διψά

Caravanserai - Loreena McKennitt

This glancing life is like a morning star
A setting sun, or rolling waves at sea
A gentle breeze or lightning in a storm
A dancing dream of all eternity

The sand was shimmering in the morning light
And dancing off the dunes so far away
The night held music so sweet, so long
And there we lay until the break of day

We woke that morning at the onward call
Our camels bridled up, our howdahs full
The sun was rising in the eastern sky
Just as we set out to the desert's cry

Calling, yearning, pulling, home to you

The tents grew smaller as we rode away
On earth that tells of many passing days
The months of peace and all the years of war
The lives of love and all the lives of fears

Calling, yearning, pulling, home to you

We crossed the river beds all etched in stone
And up the mighty mountains ever known
Beyond the valleys in the searing heat
Until we reached the caravanserai

Calling, yearning, pulling, home to you
Calling, yearning, pulling, home to you

What is this life that pulls me far away
What is that home where we cannot reside
What is that quest that pulls me onward
My heart is full when you are by my side

Calling, yearning, pulling, home to you
Calling, yearning, pulling, home to you