Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2015

Κι όλα αρχίζουν αλλιώς - Ελευθερία Αρβανιτάκη





Σήμερα, σαν να 'μαι εσύ, ψυχή μου,
κράτα με όπως δε σ' έχουν κρατήσει ποτέ.
άκουσα να λέτε φωνές του ανέμου
τ' όνομά μου και μια προσευχή τρεις φορές.

Έφτασε ένα δάκρυ στων χειλιών την άκρη,
τρέχει στο αυλάκι απ' το πρώτο φιλί,
μέσα του είδα να τρέχεις και συ.
Μη με θυμάσαι αν δεν είσαι εδώ.

Δώσε μου σαν να 'σαι εδώ, ψυχή μου,
δώσε μου ό,τι δεν σου έχουν χαρίσει ποτέ.

Έφτασε ένα δάκρυ στων χειλιών την άκρη,
κι αν το χαμόγελο πέφτει στη γη,
με την ματιά της το παίρνει αυτή,
το ρίχνει εμπρός κι όλα αρχίζουν αλλιώς.


Λόγια της σιωπής - Ελένη Πέτα





Φύσηξε και πέταξε λόγια στο κατώφλι
άνεμος φτεράνεμος που δεν έχει όψη
Σήκωσε τα κύματα σκόρπισε συνθήματα
άλλαξε τους χάρτες μου τόσο ξαφνικά

Τα δικά μου λόγια έχουν κάτι απ το κύμα που παλεύει
Δες τα χέρια μου πως κάνουν
δες ψηλά τις λέξεις φτάνουν
τα δικά μου λόγια...
Τα δικά μου λόγια...

Δες τα χέρια μου πως μπλέκουν
νήμα οι σκέψεις πως το πλέκουν
τα δικά μου λόγια
Λόγια της σιωπής