Από του χρόνου τις σιωπές το δάκρυ κρύβω
και στων ματιών τις θάλασσες εσένα βρίσκω
είναι οι μέρες σαν πουλιά που ταξιδεύουν
πετούν σε μνήμες μακρινές και με γυρεύουν
Στων οριζόντων τις γραμμές
σαν ήλιος θα διαβαίνω
αγάπη μου ξανά
και νοσταλγώντας τις στιγμές
τις νύχτες μου θα υφαίνω
διαβάτης στη χαρά
Λαθρεπιβάτης της ζωής τους χάρτες ψάχνω
σαν λιποτάκτης της αυγής κοντά σου να ΄ρθω
αβάσταχτη η ομορφιά μοιραίο χάδι
είναι τα χρώματα του έρωτα σημάδι
Στων οριζόντων τις γραμμές
σαν ήλιος θα διαβαίνω
αγάπη μου ξανά
και νοσταλγώντας τις στιγμές
τις νύχτες μου θα υφαίνω
διαβάτης στη χαρά