Τρίτη 2 Αυγούστου 2016

Εσύ με συμπληρώνεις - Χρήστος Χολίδης




Το άλλο μισό που όλο λείπει
κανένας σε αυτόν τον πλανήτη
δεν εἰχε την τύχη να το βρει όπως εγώ…

Σ’ αρέσει να με δυσκολεύεις
να τα ‘χω χαμένα λατρεύεις
αρκεί που υπάρχεις και μπορώ να σ’ αγαπώ

Απέξω απ’ την καρδιά σου με κλειδώνεις
δυο λεπτά μετά απογειώνεις
μονάχα εσύ με συμπληρώνεις
στον απόλυτο βαθμό..
Ας κάνεις σαν παιδί ας με πληγώνεις
ξέρω πως το μετανιώνεις
σου το ‘χω ξαναπεί
μ’ αρέσει όταν θυμώνεις,
εσύ με άλλαξες εσύ με συμπληρώνεις…

Το άλλο μισό είναι κάτι
σαν ένα χαμένο κομμάτι
το ψάχνουνε όλοι
μα το βρήκα μόνο εγώ

Η τρέλα που ζω είναι εκείνη
που ανάβει την φλόγα όταν σβήνει
εδώ είμαι και αντέχω δυνατά να σ’ αγαπώ..

Απέξω απ’ την καρδιά σου με κλειδώνεις
δυο λεπτά μετά απογειώνεις
μονάχα εσύ με συμπληρώνεις
στον απόλυτο βαθμό..
Ας κάνεις σαν παιδί ας με πληγώνεις
ξέρω πως το μετανιώνεις
σου το ‘χω ξαναπεί
μ’ αρέσει όταν θυμώνεις,
εσύ με άλλαξες εσύ με συμπληρώνεις…


Η ταβέρνα - Φώτης Δήμας





Mες την υπόγεια την ταβέρνα, 
μες σε καπνούς και σε βρισές
απάνω στρίγγλιζε η λατέρνα
όλ’ η παρέα πίναμ’ εψές·
εψές, σαν όλα τα βραδάκια, 
να πάνε κάτου τα φαρμάκια.

Σφιγγόταν ένας πλάι στον άλλο
και κάπου εφτυούσε καταγής.
Ω! πόσο βάσανο μεγάλο
το βάσανο είναι της ζωής!
Όσο κι ο νους να τυραννιέται, 
άσπρην ημέρα δε θυμιέται.

Ήλιε και θάλασσα γαλάζα
και βάθος τ’ άσωτ’ ουρανού!
Ω! της αβγής κροκάτη γάζα, 
γαρούφαλα του δειλινού, 
λάμπετε, σβήνετε μακριά μας, 
χωρίς να μπείτε στην καρδιά μας!