Ανάβω ένα τσιγάρο απ' τα απαγορευμένα πάντα το σκασιαρχείο αγαπούσα πιο πολύ ανάβω κι άλλο ένα τσιγάρο. Στη δουλειά και στο σχολείο στης αγάπης την αρένα μια απόδραση ζητούσα και μια άτακτη φυγή, ώσπου φάνηκες εσύ! Πήραν φόρα οι μελωδίες και του έρωτα οι χημείες και γεννήθηκαν τραγούδια κι ένα όμορφο παιδί ούτε το 'χα φανταστεί. Είναι τώρα που μετράμε κάπου δυο δεκαετίες και κανένας πια δε θέλει να το σκάσει από κει, φτάνει δίπλα να είσαι εσύ. Σε μιαν ανάσα τόσα χρόνια τα χωράω τα φιλιά σου κι όσες γράψαν μουσικές,σε μιαν ανάσα ... Σε μιαν ανάσα, ότι έγινα σε σένα το χρωστάω στο χρωστάω κι ο δειλός δε το ξεστόμισα ποτέ. Κι αν καμιά φορά με πιάνουν κάτι ανόητες μανίες και τα κάνω άνω κάτω και τραβάω το σκοινί του σκορπιού μου το κεντρί. Βγάζω, μάτια μου, ισόβια σε κρυμμένες μου φοβίες μη ξυπνήσω κάποια μέρα κι έχεις εξαφανιστεί μια ζωή χωρίς ζωή. Σε μιαν ανάσα τόσα χρόνια τα χωράω τα φιλιά σου κι όσες γράψαν μουσικές, σε μιαν ανάσα Σε μιαν ανάσα, ότι έγινα σε σένα το χρωστάω στο χρωστάω κι ο δειλός δε το ξεστόμισα ποτέ.