Θυμάμαι τα όμορφα της νιότης μας τα χρόνια
τότε που τρέχαμε παιδιά στις γειτονιές
τα γιασεμιά στολίζανε θυμάμαι τα μπαλκόνια
γέλια τραγούδια στου Άι Γιάννη τις φωτιές
Τώρα αλλάξαν οι καιροί
και να γελάσει δεν μπορεί
πια η καρδιά μας
τριγύρω τόση μοναξιά
κι είναι η κάθε μας μιλιά
τα βάσανα μας τα βάσανα μας
Θυμάμαι που παίζαμε παιδιά μες τις αλάνες
σκηνές αξέχαστες που μού `ρχονται στο νου
μας κυνηγούσαν θυμάμαι να διαβάσουμε οι μάνες
μα εμείς πηγαίναμε κρυφά στα ραντεβού