Στα Γιάννενα τρελαίνονται οι βροχές,
παίρνουν φωτιά και σβήνουνε στη λίμνη...
Μα τον δικό σου τον καημό
η πιο μεγάλη θάλασσα δε σβήνει...
Στη Λάρισα ο ήλιος την αυγή
τρυπάει την πέτρα κι ερωτεύεται το χώμα...
Μα η δική σου η πληγή παλεύει
και δεν έκλεισε ακόμα...
Μάτια μου, μες στα μάτια σου μεθάνε οι εποχές
και μια ζωή την άνοιξη μου κρύβουν...
Μάτια μου, για τα μάτια σου έπεφτα σε φωτιές,
ίδιες μ' αυτές που τώρα με τυλίγουν...
Στη Κρήτη αναστενάζουν τα πουλιά,
όμως στολίζουν τις φωλιές τους με μετάξι...
Μα ο δικός σου ο στεναγμός
δεν λέει απ' την ψυχή μου να πετάξει...
Στην Έδεσσα ματώνουν τα νερά,
όμως αγιάζουν μόλις πέσουν στο ποτάμι...
Μα τα δικά μου τα φιλιά σου τα 'δωσα
και πήγανε χαράμι...
Μάτια μου, μες στα μάτια σου μεθάνε οι εποχές
και μια ζωή την άνοιξη μου κρύβουν...
Μάτια μου, για τα μάτια σου έπεφτα σε φωτιές,
ίδιες μ' αυτές που τώρα με τυλίγουν...
παίρνουν φωτιά και σβήνουνε στη λίμνη...
Μα τον δικό σου τον καημό
η πιο μεγάλη θάλασσα δε σβήνει...
Στη Λάρισα ο ήλιος την αυγή
τρυπάει την πέτρα κι ερωτεύεται το χώμα...
Μα η δική σου η πληγή παλεύει
και δεν έκλεισε ακόμα...
Μάτια μου, μες στα μάτια σου μεθάνε οι εποχές
και μια ζωή την άνοιξη μου κρύβουν...
Μάτια μου, για τα μάτια σου έπεφτα σε φωτιές,
ίδιες μ' αυτές που τώρα με τυλίγουν...
Στη Κρήτη αναστενάζουν τα πουλιά,
όμως στολίζουν τις φωλιές τους με μετάξι...
Μα ο δικός σου ο στεναγμός
δεν λέει απ' την ψυχή μου να πετάξει...
Στην Έδεσσα ματώνουν τα νερά,
όμως αγιάζουν μόλις πέσουν στο ποτάμι...
Μα τα δικά μου τα φιλιά σου τα 'δωσα
και πήγανε χαράμι...
Μάτια μου, μες στα μάτια σου μεθάνε οι εποχές
και μια ζωή την άνοιξη μου κρύβουν...
Μάτια μου, για τα μάτια σου έπεφτα σε φωτιές,
ίδιες μ' αυτές που τώρα με τυλίγουν...