Απ΄ τ΄ άπειρο σε σένα

Μέσα από τόσα τραύματα υπάρχω
σαν πέτρα σκοτεινή μες στο νερό.
Στους δρόμους που περπάτησες θέ’ να `ρθω,
το δροσερό χαλάζι των ματιών σου για να πιω.

Με ένα ζευγάρι μάτια φοβισμένα
και με μια αστροφώτιστη αγκαλιά,
πες μου τι θα `μαι αλήθεια εγώ χωρίς εσένα
και σε ποια κόλαση θα ξοδευτώ ξανά;

Μικρό κορίτσι με τα βήματα χαμένα,
τυχαία γόνατα ξεκούρασαν τα οστά μου
μα πάντα θα `ρχομαι απ’ τ’ άπειρο σε σένα
με το χαμόγελό σου στη ματιά μου.