Ο άνθρωπός μου - Χάρις Αλεξίου

Θα έρθει μια φορά να νιώσω πως κι εγώ ανήκω κάπου.
Θα έρθει σαν το φως, άνθρωπος καθαρός κι εγώ η σκιά του.
Θα μου κρατάει σφιχτά, σφιχτά το χέρι
και λόγια καθαρά μόνο θα μου φέρει.
Να γνωρίσω έναν άνθρωπο που λέει "ναι" και το εννοεί.
Να γυρίζω το κεφάλι και να μένει το χαμόγελό του εκεί.
Θα'ν’ τα λόγια του χρυσάφι, θα `χει λόγο, θα `χει μπέσα
Θα χαράζει, θα νυχτώνει και θα πέφτω πάντα μέσα.
Μες στα μάτια να τον βλέπω και να μένω ο εαυτός μου,
να το λέω, να το εννοώ πως είναι αυτός ο άνθρωπός μου.
Κι αν πέρασα πολλά, μπορώ σε μια στιγμή να τα διαγράψω.
Μπορώ να του δοθώ, να του παραδοθώ κι ας ξανακλάψω.
Φτάνει για μια φορά αυτός να φέρει, δυο λόγια καθαρά στο άδειο μου το χέρι.
Να γνωρίσω έναν άνθρωπό που λέει "ναι" και το εννοεί.
Να γυρίζω το κεφάλι και να μένει το χαμόγελό του εκεί.
Θα'ν’ τα λόγια του χρυσάφι, θα `χει λόγο, θα `χει μπέσα
Θα χαράζει, θα νυχτώνει και θα πέφτω πάντα μέσα.
Μες στα μάτια να τον βλέπω και να μένω ο εαυτός μου.
Να το λέω , να το εννοώ πως είναι αυτός ο άνθρωπός μου.
Κι αν πέρασα πολλά, μπορώ σε μια στιγμή να τα διαγράψω...
μπορώ να του δοθώ, να του παραδοθώ κι ας ξανακλάψω...
Αρκεί, να γυρίζω το κεφάλι μου και να μένει το χαμόγελό του εκεί...εκεί...εκεί...εκεί...εκεί...εκεί...