Πως ταξιδεύει η μυρωδιά έτσι απ' τα μαλλιά σου
και μες στα μαυρα μάτια σου πόσα γεννιουνται αστέρια
πόσα ποτάμια έκαμαν δροσάτη τη θωριά σου
κι ας μάθαινα ποιοί άνεμοι σου σμίλεψαν τα χέρια.
Σκίρτημα που απλώνεται και γίνεται τραγούδι
γύρω απ'τα τείχη που ύψωσα κάποτε μες στο νού
Σκίρτημα θαύμα έρωτας και γίνεσαι τραγούδι
τα τείχη πέφτουν σαν κι αυτά της Ιεριχούς.
Πόσες βροχές σιωπήσανε για την περπατησιά σου
και πόσες νανουρίσανε τον ύπνο σου σιωπές
πόσα τραγούδια έκαμαν του κόσμου οι καρδερίνες
για να΄ρθουν να καθίσουνε στων χειλιών σου τις γραμμές
Σε είδα δίχως να πατάς να σεργιανάς στους δρόμους
των παιδικών ονείρων μου κι εσύ ησουν ο τυφώνας
όταν σε είδα κρέμασε ο έρωτας
τους κλώνους μέσα μου
κι εγω έγινα κήπος της βαβυλώνας
Σκίρτημα που απλώνεται και γίνεται τραγούδι
γύρω απ'τα τείχη που ύψωσα κάποτε μες στο νού
Σκίρτημα θαύμα έρωτας και γίνεσαι τραγούδι
τα τείχη πέφτουν σαν κι αυτά της Ιεριχούς..