Κυριακή 15 Οκτωβρίου 2017

Θα σ' αγαπώ - Γιάννης Πάριος, & Μελίνα Ασλανίδου




Θα σ’ αγαπώ, θα σ’ αγαπώ,
Μέχρι να ξαναγεννηθώ και να πεθάνω πάλι
Γιατί η ζωή είναι μικρή, πολύ μικρή, τόσο μικρή
Και δε μου φτάνει
 
Και `γω θα `ρθω, θα ξαναρθώ,
Για να σου πω τα σ’ αγαπώ που σου χρωστάω
Μ’ ένα κορμί ωκεανό,
Εσένα έχω για παλτό και σε φοράω
 
Θα σ’ αγαπώ, θα σ’ αγαπώ, θα σ’ αγαπώ,
Σαν παραμύθι και σαν όνειρο γλυκό
Σαν ένα δώρο που έχει έρθει απ’ το θεό και τιμωρία 
 
Θα σ’ αγαπώ, θα σ’ αγαπώ
 
Θα σ’ αγαπώ, θα σ’ αγαπώ,
Καράβι εσύ, λιμάνι εγώ, έλα να δέσεις
Κι αν χρειαστεί,
Θα μετρηθώ μ’ όλο τον κόσμο τον κακό
Να μην πονέσεις
 
Κι εγώ θα 'ρθω, θα ξαναρθώ,
Μόνο για σένανε θα ζω και θα υπάρχω
Θα γίνω κύμα στο γιαλό, άσπρο κοχύλι στο βυθό,
Γλάρος σε βράχο
 
Θα σ’ αγαπώ, θα σ’ αγαπώ, θα σ’ αγαπώ
Σαν παραμύθι και σαν όνειρο γλυκό
Σαν ένα δώρο που έχει έρθει απ’ το θεό και τιμωρία 
 
Θα σ’ αγαπώ, θα σ’ αγαπώ,
Μέχρι να ξαναγεννηθώ και να πεθάνω πάλι
Γιατί η ζωή είναι μικρή, πολύ μικρή, τόσο μικρή
Και δε μου φτάνει



Κυριακή 8 Οκτωβρίου 2017

Φθινοπώριασε - Πασχάλης Τερζής





Ποιος το περίμενε λοιπόν
να γίνουμε ένα παρελθόν
και όλα τα χρώματα σκοτάδι
και η αλύρα στα μαλλιά να γίνει άδεια αγκαλιά
στην άμμο ακόμα ένα σημάδι

Και ότι ήθελα κοντα να ρθει
δεν λέει με τίποτα να βγει
είναι φεγγάρι τρομαγμένο
με έκλεισες μέσα σου εκεί
σένα κορμί σαν φυλακήΠοιος το περίμενε λοιπόν
να γίνουμε ένα παρελθόν
και όλα τα χρώματα σκοτάδι
και η αλμύρα στα μαλλιά να γίνει άδεια αγκαλιά
στην άμμο ακόμα ένα σημάδι

Και ότι ήθελα κοντα να ρθει
δεν λέει με τίποτα να βγει
είναι φεγγάρι τρομαγμένο
μ’ έκλεισες μέσα σου εκεί
σ’ ένα κορμί σαν φυλακή
να δραπετεύσω περιμένω

Φθινοπώριασε ο άνεμος σε πήρε
φθινοπώριασε
και απ’ την καρδιά σου η αγάπη μου ξεθώριασε
σκοτείνιασε μπροστά μου ο ουρανός

Κιτρινίσανε του έρωτα τα φύλλα
κιτρινίσανε
στο χώμα απλά να πέσω με αφήσανε
να πίνω απ’ τη βροχή σου ο τρελός

Ποιος το περίμενε που λες
πως θα άφηνε τέτοιες πληγές
η νύχτα όταν ξημερώνει
και πάνω που ήμασταν εμείς οι νικητές της διαδρομής
τώρα κοιτάζουμε την σκόνη

Φθινοπώριασε ο άνεμος σε πήρε
φθινοπώριασε
και απ’ την καρδιά σου η αγάπη μου ξεθώριασε
σκοτείνιασε μπροστά μου ο ουρανός

Κιτρινίσανε του έρωτα τα φύλλα
κιτρινίσανε
στο χώμα απλά να πέσω με αφήσανε
να πίνω απ’ τη βροχή σου ο τρελός
να δραπετεύσω περιμένω

Φθινοπώριασε ο άνεμος σε πήρε
φθινοπώριασε
και απ την καρδία σου η αγάπη μου ξεθώριασε
σκοτείνιασε μπράστα μου ο ουρανός

Κιτρινίσανε του έρωτα τα φύλλα 
κιτρινίσανε
στο χώμα απλά να πέσω με αφήσανε
να πίνω απ τη βροχή σου ο τρελός

Ποιος το περίμενε που λες
πως θα άφηνε τέτοιες πληγές
η νύχτα όταν ξημερώνει
και πάνω που ήμασταν εμείς οι νικητές της διαδρομής
τώρα κοιτάζουμε την σκόνη

Φθινοπώριασε ο άνεμος σε πήρε
φθινοπώριασε
και απ την καρδία σου η αγάπη μου ξεθώριασε
σκοτείνιασε μπράστα μου ο ουρανός

Κιτρινίσανε του έρωτα τα φύλλα 
κιτρινίσανε
στο χώμα απλά να πέσω με αφήσανε
να πίνω απ τη βροχή σου ο τρελός