Τα βήματα πάνε κι ο νους ταξιδεύει... Οι μέρες κυλάνε κι ο δρόμος στενεύει Ονείρατα χίλια, πουλιά που πετάξαν Στην άμμο κοχύλια, καράβια που αράξαν Κι εσύ μια βαρκούλα μακριά π' αρμενίζει... Κι η αγάπη σου φάρος που πια δεν φωτίζει Η σκέψη βαραίνει και κλείνουν τα μάτια Ορίζοντα ψάχνει, μαζεύει κομμάτια Καρδιά που σωπαίνει, κορμί που παγώνει Ανάσα σβησμένη κι η νύχτα ζυγώνει Κι εσύ μια βαρκούλα μακριά π' αρμενίζει... Κι η αγάπη σου φάρος που πια δεν φωτίζει !!!