Σαν τα περιπολικά - Καλογιάννης Αντώνης

Περνάς από μπροστά μου, μάτια μου μεγάλα
και λιώνω σαν κερί, λιώνω σαν στάλα.
Περνάς από μπροστά μου βιαστικά
σαν τα περιπολικά, σαν τα περιπολικά.

Αχ, αυτό το άχτι σου
μ’ έχει κάνει στάχτη σου.
Τα ματάκια σου τα δυο
μ’ έχουν κάνει ρημαδιό.
Αχ, αυτό το άχτι σου.

Κλεισμένη στην καρδιά μου και όμως δραπετεύεις, 
το νου και την καρδιά πάντα μου κλέβεις.
Περνάς απ’ τα όνειρά μου βιαστικά
σαν τα περιπολικά, σαν τα περιπολικά.

Αχ, αυτό το άχτι σου
μ’ έχει κάνει στάχτη σου.
Τα ματάκια σου τα δυο
μ’ έχουν κάνει ρημαδιό.
Αχ, αυτό το άχτι σου.

Ό,τι αγάπησα - Αντώνης Καλογιάννης

Ήσουνα κι εσύ μια φάρσα μέσα στη ζωή, 

πικρό αστείο μες στη συντροφιά, 

ένα τραγούδι που μου καίει την καρδιά.

Ό,τι αγάπησα τώρα το παράτησα, 

μόνη μου πεθυμιά η λησμονιά, η λησμονιά.

Ήμουνα κι εγώ αστέρι δίχως ουρανό, 

μια προσευχή και ένας στεναγμός

που δεν τον άκουσε ποτέ του ο Θεός.

Ό,τι αγάπησα τώρα το παράτησα, 

μόνη μου πεθυμιά η λησμονιά, η λησμονιά.

Ότι αγάπησα - Α. Καλογιάννης

Ήσουνα κι εσύ μια φάρσα μέσα στη ζωή,
πικρό αστείο μες στη συντροφιά,
ένα τραγούδι που μου καίει την καρδιά.

Ό,τι αγάπησα τώρα το παράτησα,
μόνη μου πεθυμιά η λησμονιά, η λησμονιά.

Ήμουνα κι εγώ αστέρι δίχως ουρανό,
μια προσευχή και ένας στεναγμός
που δεν τον άκουσε ποτέ του ο Θεός.

Ό,τι αγάπησα τώρα το παράτησα,
μόνη μου πεθυμιά η λησμονιά, η λησμονιά.