Όνειρο που φεύγει είναι η ζωή - Παντελής Θαλασσινός

Όνειρο που φεύγει είν’ η ζωή,
μέσα στ’ όνειρό μου είσαι και συ.

Έρχεσαι πάντα το βράδυ
μελαγχολικά
σα το στερνό το τρένο του χειμώνα,
η καρδιά μου χιονισμένη
στέπα ερημική προσμένει
τον καημό σου και σε καρτερεί.

Έρχεσαι και δε σωπαίνεις,
μέσ’ από τη στάχτη
μια φωτιά γυρεύεις κι όλο φεύγεις
τριγυρνάς μέσα στη νύχτα
φάντασμα ωχρό της προσμονής μου
μαυροπούλι ερημικό.

Όνειρο που φεύγει είν’ η ζωή,
μέσα στ’ όνειρό μου είσαι κι εσύ.

Κι όπως έρχεσαι έτσι φεύγεις
έτσι απρόσμενα αγαπάς
μισείς ξεχνάς πλάνες μαζεύεις
μα η καρδιά μου χιονισμένη
στέπα ερημική προσμένει
τον καημό σου πάντα καρτερεί.

Όνειρο που φεύγει είν’ η ζωή,
μέσα στ’ όνειρό μου είσαι κι εσύ.

Ώρες μου χρωματιστές - Κώστας Μάντζιος

Είσαι ο κρυφός καημός

αφέντης κι οδηγός

καβαλάρη οργή

μια χαμένη κιβωτός

που πέταξε στο φως

μέσα έχω κλειστεί

Ώρες μου χρωματιστές

σφιγμένες οι γροθιές

του ανέμου γίνομαι η ορμή

και σαρώνω τις σκιές

που μείνανε απ' το χθες

σπασμένα λάβαρα στη γη

Είσαι πέρα απ' τη χαρά

μια απάτητη αμμουδιά

σε χρυσό νησί

μακρινή στροφεγγιά

μαγεύεις τη νυχτιά

πάνω από τη γη

Κι η αγάπη σου ξεσπά

χιλιάδες μυστικά

που δεν έχεις πει

τραγουδάνε δυο πουλιά

που μείναν μοναχά

σ' ανοιχτό κλουβί...

Λάτρεψα τα σημάδια - Γεράσιμος Ανδρεάτος

Λάτρεψα τα σημάδια τ’ ανεξίτηλα

που απ’ το δικό σου πέρασμα απομείναν

με δέος συλλογίστηκα

πως θα σε πάρει ο άνεμος

πως θα σε πάρει ο χρόνος

και με στοργή ψηλάφισα

τα λίγα, τα λιγόσπαρτα 

σημάδια της ζωής σου.