Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γιώργος Φραντζολάς. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γιώργος Φραντζολάς. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 24 Απριλίου 2017

Η αγάπη είναι απλή - Καίτη Κουλλιά





Πώς βουτούσα στα ρηχά νερά
Τα φωτεινά και τις πηγές.
Πώς γυρνούσα μέσα στις βραγιές
Με τις νεράϊδες τις μικρές
Μούσκεμα στα ήσυχα νερά
Και γύρω λεύκες και ιτιές.

Μου `λεγες «η αγάπη είν' απλή
Σαν το χορτάρι, σαν βροχή»
Κι ήμουνα μικρό μικρό πουλί
Μεσ' στις βραγιές και τη βροχή.

Τώρα στα βαθιά, πικρά νερά
Ψηλαφητό σκοτάδι
Παίζω το κρυφτό με τον καιρό
Και το μαντήλι το χλωρό
Γύρω απ' τον άσπρο της λαιμό.

Μου `λεγες «η αγάπη είν' απλή
Κι άσε των άστρων τις τροχιές»
Αχ, φτηνές του κόσμου οι λογικές
Να σβήσουν πλάϊ στην κουπαστή.

Μου `λεγες «η αγάπη είν' απλή
Σαν το χορτάρι, στις βραγιές».
Κι ήμουνα τρελό, μικρό πουλί
Και που η καρδιά να το δεχτεί.


Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2016

Ωκεανός - Καίτη Κουλλιά





Σ' έναν αόρατο ωκεανό, 
μέσα στα ρεύματα σ' ακολουθώ...
Κύμα το κύμα, φιλί το φιλί, 
στων οριζόντων τη σιωπή...

Κι ύστερα χάνεσαι στους Τροπικούς, 
λύνεις ανέμους, του Αιόλου τους ασκούς...
Κι όταν στο σώμα ξυπνά η αφή, 
πια δεν υπάρχει επιστροφή...

Έρχεσαι, φεύγεις και πετάς, 
κανείς δεν ξέρει που γυρνάς...
Κι απ' τους ανέμους της καρδιάς
κανένας δε σου μοιάζει...

Γιατί είσαι κύμα που κυλά, 
Μοίρα μποέμισσα καρδιά...
Μ' απ' όσα μου `δωσες κλειδιά
κανένα δεν ταιριάζει...

Έρχεσαι, φεύγεις, πέφτεις στο φως, 
σαν τη βαρκούλα που τη σέρνει ο καιρός...
Ίσια στο μάτι του κατακλυσμού, 
στις Συμπληγάδες τ' ουρανού...

Σώμα απ' το σώμα σου είμαι και `γώ, 
μια πεταλούδα μέσα στον ωκεανό...
Κάτω απ' τον ίλιγγο των αστεριών, 
μέσα στους κήπους των βυθών...

Έρχεσαι, φεύγεις και πετάς, 
κανείς δεν ξέρει που γυρνάς...
Κι απ' τους ανέμους της καρδιάς
κανένας δε σου μοιάζει...

Γιατί είσαι κύμα που κυλά, 
Μοίρα μποέμισσα καρδιά...
Μ' απ' όσα μου `δωσες κλειδιά
κανένα δεν ταιριάζει...