Ψάχνω - Δημήτρης Ζερβουδάκης

Μα πάντα έτσι γίνεται το νοιώθω,

πάντα το έξω δεν αλλάζει το εντός,

κι όσο ξεχνιέσαι πάντα θα σου βγαίνει εμπρός,

να σου γελάει δυνατά να σε τρομάζει...

Όσο κι αν ψάχνεις για την πρώτη σου αλήθεια,

κάπου στο δρόμο πεταμένη θα την βρεις,

ρωτάω τι άλλαξε, πώς μου έγινε συνήθεια,

ο δράκος μέσα μου, η σκιά της πληρωμής...

Κι εγώ που πείσμωσα παράφορα να ζω,

μαθαίνω πάλι απ' την αρχή να σ' αγαπάω,

μαθαίνω πάλι απ' την αρχή να σου μιλώ,

μέσα στα χέρια μου ζωή να σε κρατάω...

Ψωροπερήφανα ζητάω λίγη τόλμη,

γυρνάω πίσω απ' τον καιρό της προσμονής,

όλα τα ψεύτικα συνάντησα να είναι δυνατά,

μα πάντα αδύνατη σαν όνειρο να μένει η ζωή μου...

Νεράιδες - Δημήτρης Ζερβουδάκης

Τριγύρω μου χορεύουνε ολόλευκες νιφάδες

τον ύπνο μου επισκέπτονται παράξενες κυράδες

Νεράιδες του λευκού χιονιού, παλιές μου αγαπημένες

μα όταν στα μάτια τις κοιτώ φαντάζουν Θεέ μου ξένες

Αναρωτιέται το μυαλό και την καρδιά ρωτάει

πώς γίνεται και η ζωή το όνειρο απατάει

Χιόνιζε κάποτε παλιά, πάντα στα παραμύθια

μα γλίστρησε απ' τα χέρια μας και χάθηκε η αλήθεια

Χίλια φιλιά και μιαν αρχή

μες στην υγρή ματιά σου

μες στη σιωπή, γλυκιά πνοή 

τα τόσα μυστικά σου 

Τριγύρω μου χορεύουνε τα βήματα του κόσμου

κι απ' των ματιών σου τις πηγές ήρθα να κλέψω φως μου

Νεράιδες, κλέψτε μας κι εμάς, κλέψτε μας τα καμένα

σηκώστε μας σ' ένα χορό με τα φτερά ανοιγμένα

Αναρωτιέμαι πια κι εγώ κι εσένανε ρωτάω

νύχτες πώς ξελογιάζομαι, στ' όνειρο σεργιανάω

Νόμιζα πως στο πουθενά φωλιάζει η αλήθεια

μα χιόνισε, κι αρχίσαμε ξανά τα παραμύθια

Τ'ανείπωτα - Δ. Ζερβουδάκης

Τα περασμένα καίγονται, στη λησμονιά πετάνε
Γίνονται αγιάτρευτες πληγές τις νύχτες και πονάνε
Στη λησμονιά σε πάνε…
Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς
να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί..
Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στ’ανείπωτα..
Γλυκιά μου, μη χαθείς…
Και τα χαράματα σαν ’ρθει.. με μια λαχτάρα η προσμονή
Θα’ναι μι’ αλλόκοτη χαρά, θα γίνει δίψα και φωτιά..
Θα’ναι μι’αλλόκοτη χαρά…
Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς
να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί..
Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στ’ανείπωτα..
Γλυκιά μου, μη χαθείς…
Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς
να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί..
Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στ’ανείπωτα..
Απόψε, μη χαθείς…

Θεωρία και πράξη - Δημήτρης Ζερβουδάκης

Τόσα χρόνια στο σχολείο
κάθε χρόνο άλλο θρανίο
μια ζωή στην ίδια τάξη
θεωρία μα και πράξη
μια ζωή στην ίδια τάξη
θεωρία μα και πράξη
Ωωω...

Κι ύστερα μέσα στους δρόμους
θες δε θες σκύβεις τους ώμους
ούτε φράγκο για κουλούρι
της ζωής το καλαμπούρι
ούτε φράγκο για κουλούρι
της ζωής το καλαμπούρι
Ωωω...

Σαν γαϊδούρι που παλιώνει
μα περπατησιά δεν στρώνει
έμεινα στην ίδια τάξη
θεωρία μα και πράξη
έμεινα στην ίδια τάξη
θεωρία μα και πράξη
Ωωω...

Μόνη και στερνή μου ελπίδα
η δική σου η παγίδα
ας το κάνουμε το βήμα
πέρασέ με σε άλλο τμήμα
η θεωρία ας γίνει πράξη
κι όλα θα 'χουνε αλλάξει
Ωωω...

Ζωή μισή – Δημήτρης Ζερβουδάκης

Τι θέλεις τώρα, τι ζητάς
μαζί μου γιατί περπατάς
στης νύχτας τα σφιχτά δεσμά
μέσα μου καίνε δυο φωτιές
του δειλινού λαβωματιές
πως με μεθάει η ξαστεριά

Είναι η ζωή μας πια μισή
μια πόρτα που έμεινε ανοιχτή
μια πόρτα που χτυπάει βοριάς
Τι θες με μένα, τι ζητάς

Μαζί σου λες πως θα σωθώ
μαζί σου λέω πως θα χαθώ

Κι' αν όλα ήταν να τα δω
στο πρόσωπό σου το χλωμό
στα μάτια σου θα πέσω
Κι αν περισσέψαν οι στιγμές
του έρωτα οι μαχαιριές
εγώ θα τις αντέξω

Είναι η ζωή μας πια μισή
μια πόρτα που έμεινε ανοιχτή
μια πόρτα που χτυπάει βοριάς
Τι θες με μένα, τι ζητάς

Μαζί σου λες πως θα σωθώ
μαζί σου λέω πως θα χαθώ