Ό,τι με πληγώνει - Ζερβουδάκης

Έχω στόμα δύσκολο,

δε θέλω το φιλί.

Θέλω το μέλι να κρατά

στη μέση το κεντρί.

Ό,τι με κεντά,

ό,τι με πληγώνει,

αυτό με αγαπά,

αυτό με δυναμώνει!

Έχω στόμα δύσκολο,

βλέμμα απατηλό.

Το ρόδο με το αγκάθι

στα χείλη μου φορώ.

Μάτωσαν τα χείλη μου,

έπαψα να μιλώ...

Έσκυψα παραδόθηκα,

διπλά σε αγαπώ...

Τ'ανείπωτα - Δ. Ζερβουδάκης

Τα περασμένα καίγονται, στη λησμονιά πετάνε
Γίνονται αγιάτρευτες πληγές τις νύχτες και πονάνε
Στη λησμονιά σε πάνε…

Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς
να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί…
Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στ’ ανείπωτα…
Γλυκιά μου, μη χαθείς…

Και τα χαράματα σαν ’ρθει.. με μια λαχτάρα η προσμονή
Θα’ ναι μι’ αλλόκοτη χαρά, θα γίνει δίψα και φωτιά…
Θα’ ναι μι’ αλλόκοτη χαρά…

Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς
να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί…
Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στ’ ανείπωτα…
Γλυκιά μου, μη χαθείς…

Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς
να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί…
Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στ’ ανείπωτα…
Απόψε, μη χαθείς…