Μια γυναίκα φεύγει - Γρηγόρης Μπιθικώτσης

 

Μαραμένα μες στο βάζο τα λουλούδια λυπημένα σ' ένα κάδρο αγγελούδια. Δίπλα η βρύση με ρυθμό στάζει φριχτό τρίζει η πόρτα κι είν' το σπίτι ανοιχτό. Μια γυναίκα φεύγει, μια σωστή κυρία τα βήματά της σβήνουν μια θλιβερή ιστορία. Κάνει κρύο κι η βροχή πάγωσε στη στέγη μια γυναίκα φεύγει, μια γυναίκα φεύγει. Στο τραπέζι ένα γράμμα πεταμένο το ρολόι στις οχτώ σταματημένο. Φεύγει ο χρόνος και το χτες είναι νεκρό κλείνει η μοίρα το ρομάντζο το πικρό...

Μια γυναίκα φεύγει, μια σωστή κυρία τα βήματά της σβήνουν μια θλιβερή ιστορία. Κάνει κρύο κι η βροχή πάγωσε στη στέγη μια γυναίκα φεύγει, μια γυναίκα φεύγει.

Δώσε ζωή απ' τη ζωή σου - Γρηγόρης Μπιθικώτσης

Πάρε το νήμα της ζωής μου από την άκρη

και της καρδιάς μου τον παλμό απ' την αρχή,

απ' τις σταγόνες της βροχής κάθε μου δάκρυ

μάζεψε σύννεφο τη σκόρπια μου ψυχή.

Καν' τα πηλό στα δυο σου χέρια,

καν' τα φωλιά με περιστέρια,

δως τους πνοή απ' την πνοή σου

δως τους ζωή απ' τη ζωή σου.

Πάρε το νήμα της ζωής μου από την άκρη

και της καρδιάς μου τον παλμό απ' την αρχή,

απ' τις σταγόνες της βροχής κάθε μου δάκρυ

μάζεψε σύννεφο τη σκόρπια μου ψυχή.

Πάρε τα χρόνια μου που πέταξαν στη δύση,

τα όνειρά μου φύλλα κίτρινα απ' τη γη,

απ' το καντήλι μου ελπίδες που 'χουν σβήσει

μάζεψ' την πίκρα μου σ' αστέρευτη πηγή.

Καν' τα πηλό στα δυο σου χέρια,

καν' τα φωλιά με περιστέρια,

δως τους πνοή απ' την πνοή σου

δως τους ζωή απ' τη ζωή σου.

Πάρε το νήμα της ζωής μου από την άκρη

και της καρδιάς μου τον παλμό απ' την αρχή,

απ' τις σταγόνες της βροχής κάθε μου δάκρυ

μάζεψε σύννεφο τη σκόρπια μου ψυχή.

Επίσημη αγαπημένη - Γιάννης Πάριος

Ξύπνησα νύχτα και μες στη σκέψη μου άναψαν φώτα.

Ήρθες κι εσύ έτσι απροσκάλεστη στου νου την πόρτα.

Μες στην καρδιά μου σε καλοδέχτηκα, αγαπημένη, 

μεγάλη επίσημη, που τόσα χρόνια ήσουν χαμένη.

Ας ήτανε αληθινό το όνειρο τ’ αποψινό, 

το όνειρο τ’ αποψινό ας ήτανε αληθινό.

Κοντά μου ήρθες, δειλά μου έδωσες τ’ άσπρο σου χέρι

και τα δυο χείλη σου με τα δικά μου γίνανε ταίρι.

Ξύπνησα νύχτα κι από κοντά μου ήσουν φευγάτη

κι ήμουνα μόνος μου στην άδεια κάμαρα, στ’ άδειο κρεβάτι.

Ας ήτανε αληθινό το όνειρο τ’ αποψινό, 

το όνειρο τ’ αποψινό ας ήτανε αληθινό.

Επίσημη αγαπημένη - Γρηγόρης Μπιθικώτσης

Ξύπνησα νύχτα και μες στη σκέψη μου άναψαν φώτα.

Ήρθες κι εσύ έτσι απροσκάλεστη στου νου την πόρτα.

Μες στην καρδιά μου σε καλοδέχτηκα, αγαπημένη,

μεγάλη επίσημη, που τόσα χρόνια ήσουν χαμένη.

Ας ήτανε αληθινό το όνειρο τ αποψινό,

το όνειρο τ αποψινό ας ήτανε αληθινό.

Κοντά μου ήρθες, δειλά μου έδωσες τ άσπρο σου χέρι

και τα δυο χείλη σου με τα δικά μου γίνανε ταίρι.

Ξύπνησα νύχτα κι από κοντά μου ήσουν φευγάτη

κι ήμουνα μόνος μου στην άδεια κάμαρα, στ άδειο κρεβάτι.

Ας ήτανε αληθινό το όνειρο τ αποψινό,

το όνειρο τ αποψινό ας ήτανε αληθινό.

Επίσημη αγαπημένη - Γιάννης Πάριος

Ξύπνησα νύχτα και μες στη σκέψη μου άναψαν φώτα.
Ήρθες κι εσύ έτσι απροσκάλεστη στου νου την πόρτα.
Μες στην καρδιά μου σε καλοδέχτηκα, αγαπημένη,
μεγάλη επίσημη, που τόσα χρόνια ήσουν χαμένη.
Ας ήτανε αληθινό το όνειρο τ’ αποψινό,
το όνειρο τ’ αποψινό ας ήτανε αληθινό.
Κοντά μου ήρθες, δειλά μου έδωσες τ’ άσπρο σου χέρι
και τα δυο χείλη σου με τα δικά μου γίνανε ταίρι.
Ξύπνησα νύχτα κι από κοντά μου ήσουν φευγάτη
κι ήμουνα μόνος μου στην άδεια κάμαρα, στ’ άδειο κρεβάτι.
Ας ήτανε αληθινό το όνειρο τ’ αποψινό,
το όνειρο τ’ αποψινό ας ήτανε αληθινό.