Κλειδαριές - Γιώργος Νταλάρας & Μπάμπης Στόκας

Έκλεισα τις κλειδαριές,

Που 'χα αφήσει στο κορμί και στην ψυχή μου

Κι είπα εκατό φορές,

Πως κανένας δεν θα μπει μες στη ζωή μου

Αν εσύ δεν έρθεις, μη φανεί κανείς

Έτσι είχα φωνάξει, πριν να μ' αρνηθείς

Και σ' ελευθερώνω και κλειδώνομαι

Ή έτσι θα ζήσω, ή σκοτώνομαι

Έκλεισα τις κλειδαριές

Και κανένας άλλος μέσα μου δε θα 'ρθει

Θα μετράω τις πληγές

Έτσι πια εξαργυρώνονται τα λάθη

Κι είν' η θύμησή σου, το κρεβάτι μου

Είσαι τ' όνειρό μου κι η απάτη μου

Και σ' ελευθερώνω και κλειδώνομαι

Ή έτσι θα ζήσω, ή σκοτώνομαι

Κι εσύ που ρίχνεις τις ζαριές,

Και σπας τις κλειδαριές,

Τι ξέρεις από φόβο;

Δειλά και ύπουλα γλιστράς

Καθρέφτες δεν κοιτάς

Εσύ δεν ξέρεις ν' αγαπάς!

Έκλεισα τις κλειδαριές

Πιο κοντά μου θα σε φέρνει η απουσία

Της ελπίδας οι φωνές,

Δίνουνε και στη σιωπή σου άλλη αξία

Ό,τι μεγαλώνει μέσα μου είσαι εσύ

Δεν κοιτάω, σε βλέπω, σε ρωτάω γιατί

Και σ' ελευθερώνω και κλειδώνομαι

Ή έτσι θα ζήσω, ή σκοτώνομαι

Πάρτα όλα δικά σου - Μιχάλης Χατζηγιάννης

Τέρμα τα ψέματα σε προκαλώ σε μάχη

θέλω να λιώσουμε κι ας γίνουν όλα στάχτη

όταν τελειώσουμε θα 'μαστε εμείς μονάχοι

μα ας αρχίσουμε νόημα ο φόβος να 'χει

Τέρμα τα ψέματα σε προκαλώ απόψε

τα χέρια βλέμματα τη λογική μου κόψε

μέθυσα κι ένιωσα να 'μαι Θεός για λίγο

πως έχω δύναμη και να 'ρθω και να φύγω

Μια καρδιά που ξέρει μόνο ν' αγαπά 

κι έχει μάθει να χτυπάει δυνατά

έρωτα κοίτα με μη ρωτάς χτύπα με

Πάρτα όλα όλα δικά σου κάνε τη φωτιά μου φωτιά σου

πάλεψε με σώμα με σώμα κάνε με ότι θές λίγο ακόμα

σου 'χω τέτοια αγάπη μεγάλη που δεν μοιάζει με καμιά άλλη

την ψυχή στα χέρια σου αφήνω όταν με κοιτάς εγώ σβήνω

Τέρμα τα ψέματα είναι ο πόθος σφαίρα

φίλα με αλύπητα κάνε τη νύχτα μέρα

μέθυσα κι ένιωσα να 'μαι Θεός για λίγο

πως έχω δύναμη και να 'ρθω και να φύγω

Μια καρδιά που ξέρει μόνο ν' αγαπά 

κι έχει μάθει να χτυπάει δυνατά

έρωτα κοίτα με μη ρωτάς χτύπα με

Πάρτα όλα όλα δικά σου κάνε τη φωτιά μου φωτιά σου

πάλεψε με σώμα με σώμα κάνε με ότι θές λίγο ακόμα

σου 'χω τέτοια αγάπη μεγάλη που δεν μοιάζει με καμιά άλλη

την ψυχή στα χέρια σου αφήνω όταν με κοιτάς εγώ σβήνω

Πάρτα όλα όλα δικά σου κάνε τη φωτιά μου φωτιά σου

πάλεψε με σώμα με σώμα κάνε με ότι θές λίγο ακόμα

σου 'χω τέτοια αγάπη μεγάλη που δεν μοιάζει με καμιά άλλη

την ψυχή στα χέρια σου αφήνω όταν με κοιτάς εγώ σβήνω

Όπως συνήθως - Νίκος Αλιάγας & Αντώνης Ρέμος

Ζωή είσαι μικρή κι εγώ διαρκώς σε μία πτήση

φτερά έχω στη ψυχή θα πω απλά σ’όποιον ρωτήσει

Πολλά για μένα λεν σφαίρες πολλές μέσα στο στήθος

μα ζω ακόμα ζω όπως συνήθως

Κάθε λεπτό που πολεμώ δρόμο τραβώ σ’ένα φως πιστό

νύχτα παντού μα είμαι αλλού στο κόσμο ενός τρελού παιδιού

όλα τα ζω και επιζώ όπως συνήθως

Νερό είμαι κυλώ, είμαι φωτιά είμαι αέρας

παιδί που κυνηγά κάθε στιγμή της κάθε μέρας

μπορεί να ξεχαστώ εγώ μισός άλυτος γρίφος

δειλός και μαχητής όπως συνήθως

Ξυπνάω νωρίς και ζω χωρίς να μ’ακουμπά βαθιά κανείς

της ευτυχίας τη πληγή την κουβαλάω εδώ κι εκεί

δε θα σκεφτώ βιάζομαι ζω όπως συνήθως

Βάλε μουσική - Δέσποινα Ολυμπίου

Σε κάθε λύπη και χαρά

και σ’ ό,τι φέρνει ο χρόνος

η μουσική είναι συντροφιά

και λύτρωση και πόνος

σε κάθε ζήλια και θυμό

στο κλάμα στο σκοτάδι

και στο δικό μας το χαμό

στο τέλος και στο χάδι

Μόνο η μουσική μου κάνει αλήθεια

ό, τι ψέμα τώρα και να ζω

Βάλε μουσική χορεύοντας να φύγω

σε μια φιγούρα απλή και δυνατή

το θέλω μου να πνίγω

Ό,τι θες εσύ τα χέρια μου ανοίγω

να κάνω ένα βήμα και στροφή

χορεύοντας να φύγω

Βάλε μουσική...

Κι ό,τι θες εσύ...

Και το ρυθμό της έχω βρει

προτού ακόμα αρχίσει

και ξέρω πριν το θέμα μπει

αν μ’ έχεις αγαπήσει

κι όταν το όχι θα ακουστεί

φοβάμαι να `μαι μόνη

μα το σκεπάζει η μουσική

που αμέσως δυναμώνει

Να ξυπνάω και να `μαι μαζί σου - Έλενα Παπαρίζου

Δίπλα μου να `σαι αν θέλεις

κι αν με νοιάζεσαι

μη με φοβάσαι δεν ξέρεις

δε φαντάζεσαι

Έχω περάσει από δύσκολους δρόμους

έχω κεράσει του κόσμου τους πόνους

αν με γνωρίσεις και αν με κρατήσεις

θα δεις

Από παιδί με σιωπές μεγαλώνω

μέτρα να δεις από χρόνο σε χρόνο

πόσο αλλάζω τα πάντα ετοιμάζω να `ρθεις εδώ να ζεις

Να ξυπνάω και να `μαι μαζί σου

να `μαι εγώ το φιλί της ζωής σου

να `μαι η μόνη αγάπη σου αν μπορείς

εδώ να ζεις

Να ξυπνάω και να `μαι μαζί σου

να `μαι εγώ το φιλί της ζωής σου

μη το φοβηθείς

εδώ να ζεις

Όποια ζωή και αν έχεις διαλέξει

ας την αγάπη σαν αίμα να τρέξει

ήρθε νομίζω η στιγμή πια εδώ

να `ρθεις

Δεν είναι τύχη που σ’ έχω γνωρίσει

ούτε απ’ ανάγκη σε έχω αγαπήσει

ήρθε νομίζω η στιγμή πια εδώ

να `ρθεις

Σε θέλω να ζήσω μαζί σου

ορκίσου εδώ να ζεις

Έχω περάσει από δύσκολους δρόμους

έχω κεράσει του κόσμου τους πόνους

αν με γνωρίσεις και αν με κρατήσεις

θα δεις

Έχουμε ίδιες πληγές απ’ το ψέμα

ίδια εμείς μοναξιά μες στο βλέμμα

που όλο αλλάζει τα πάντα σου τάζει

να `ρθεις εδώ να ζεις

Να ξυπνάω και να `μαι μαζί σου

να `μαι εγώ το φιλί της ζωής σου

να `μαι η μόνη αγάπη σου αν μπορείς

εδώ να ζεις

Να ξυπνάω και να `μαι μαζί σου

να `μαι εγώ το φιλί της ζωής σου

μη το φοβηθείς

εδώ να ζεις

Δίπλα μου να `σαι αν θέλεις κι αν με νοιάζεσαι

μη με φοβάσαι δεν ξέρεις δε φαντάζεσαι

Όποια ζωή και αν έχεις διαλέξει

ας την αγάπη σαν αίμα να τρέξει

ήρθε νομίζω η στιγμή πια εδώ

να `ρθεις

Δεν είναι τύχη που σ’ έχω γνωρίσει

ούτε απ’ ανάγκη σε έχω αγαπήσει

ήρθε νομίζω η στιγμή πια εδώ

να `ρθεις

Σε θέλω να ζήσω μαζί σου

ορκίσου εδώ να ζεις

Βροχή των αστεριών - Μ.Χατζηγιάννης,Ανδριάννα Μπάμπαλη

Πέφτουνε τ'άστρα στη γη

Δεν ξέρω πως και γιατί

Λένε πως είναι απλά

πέτρες που πήραν φωτιά

Μια φωτιά...

Φλόγες που πέφτουν βροχή

Τ'αστέρια καίνε μια ευχή

Δεν ξέρω που να σταθώ

και στο αντίθετο ρεύμα περνώ

Πάρε με μεσ' στην βροχή

να μείνει πίσω του κόσμου η βουή

Μόνο φίλα με,φίλα με εσύ

με τρομάζει πολύ αυτή η εποχή

Πάρε με μεσ' στην βροχή

των αστεριών πάρε σκόνη χρυσή

Σαν ταινία να μοιάζει η ζωή

αντί "τέλος", να λέει "για πάντα μαζί"

Μαζί...

Στρίψ' το τιμόνι στο φως

κι άσε με να ΄μαι οδηγός

Κλείσε τα μάτια,τ'αυτιά

κι αγκαλιασέ με σφιχτά

Πιο σφιχτά...

Να είσαι εκεί - Μιχάλης Χατζηγιάννης

Δεν ξέρω πού ν’ αρχίσω

κι εσύ ως πού να φτάσεις

κρατάω την επαφή μας

κρατάς τις αποστάσεις

Γεμάτο το τασάκι

Κι η νύχτα τόσο άδεια

πώς πέρασαν οι μέρες

πώς πέρασαν τα βράδια

Να είσαι εκεί

πάντα μέσα στη ζωή μου

τα φώτα της ν’ ανάβεις

κι ας μην τη ζεις μαζί μου

αν λίγο μ’ αγαπάς

να είσαι εκεί

αγάπη της ζωής μου

αγάπη δυνατή

Να είσαι εκεί

πάντα μέσα στη ζωή μου

τα φώτα της ν’ ανάβεις

κι ας μην τη ζεις μαζί μου

αν λίγο μ’ αγαπάς

να είσαι εκεί

αγάπη της ζωής μου

αγάπη δυνατή

Φοβόμαστε στην πράξη

την κάθε μια μας λέξη

Σα σύννεφο η αγάπη

που φεύγει πριν να βρέξει

Να είσαι εκεί

πάντα μέσα στη ζωή μου

τα φώτα της ν’ ανάβεις

κι ας μην τη ζεις μαζί μου

αν λίγο μ’ αγαπάς

να είσαι εκεί

αγάπη της ζωής μου

αγάπη δυνατή

Να είσαι εκεί

πάντα μέσα στη ζωή μου

τα φώτα της ν’ ανάβεις

κι ας μην τη ζεις μαζί μου

αν λίγο μ’ αγαπάς

να είσαι εκεί

αγάπη της ζωής μου

αγάπη δυνατή

Αν λίγο μ’ αγαπάς

να είσαι εκεί

αγάπη της ζωής μου

αγάπη δυνατή

Εγώ για δύο - Τάνια Τσανακλίδου

Γράφω εγώ συνθήματα
γράμματα, μηνύματα
και ούτε μια απάντηση
χρόνια έχω συντροφιά
αντί για σένα μια σκιά

Μόνη τα μεγάλωσα
τα όνειρα που μάλωσα
που κλαίνε σε ζητούν διαρκώς
μα μου λείπεις δίχως άλλοθι
αχ, τι ζωή παράλογη

Ένα αστείο η ζωή
δεν έχει πώς, ούτε γιατί
κι εγώ που ζω καιρό για δύο
πια δε γελάω μ` αυτό τ` αστείο
εγώ για δύο

Φτιάχνω εγώ καφέ για δυο
και μιλάω στο κενό
σου συζητώ τα νέα μου
σε βλέπω στον καθρέφτη μου
σε νοιώθω εδώ συμπαίκτη μου

Ένα αστείο η ζωή
δεν έχει πώς, ούτε γιατί
κι εγώ που ζω καιρό για δύο
πια δε γελάω μ` αυτό τ` αστείο
εγώ για δύο

Καπνός - Μιχάλης Χατζηγιάννης

Πιο ζεστό φιλί
δεν ένιωσα ξανά
και με νικά.
Μαζί σου ό,τι έζησα
αγκαλιά γερή
-Σύμπτωση απλή-
που επέζησα.

Λες, είναι σκληρό
με τόσο εγωισμό
και με θυμό.
Σε σένα ν' απευθύνομαι
αν σε πίστεψα
-Εγώ μονάχα εγώ-
ευθύνομαι.

Τι να πω κι εγώ
που όλα τα περίμενα.
-Μα, έγιναν αλλιώς
που άναβες φωτιές
με όλα αυτά που μου 'ταζες.
-Μα, έμειν' ο καπνός.

Δες, γυρίζω εδώ
μετά από καιρό
και σου ζητώ
ακόμα μια συνάντηση.
Μα στα δύσκολα
-Δεν έχεις ούτε μια -Απάντηση!

Είναι επικίνδυνα εδώ - Μιχάλης Χατζηγιάννης

Ήμουνα μικρός για τόσα αινίγματα,
και όμως τα απάντησα μωρό μου,
έκανα με σένα τόσα ανοίγματα,
τώρα έχω κλειστεί στον εαυτό μου.
Σου ριξα τα δίχτυα μα δεν πιάστηκες,
Ξέρεις να ξεφεύγεις απ’ το θέμα,
Ίσως έχεις δίκιο που φυλάχτηκες,
Απ’ το σ’ αγαπώ και από μένα.
Είναι επικίνδυνα εδώ,
Γι’ αυτό καλύτερα που φεύγεις,
Χρόνια προσπαθώ, αυτό που χρόνια αποφεύγεις,
Κι άλλο αν μείνεις θα δεθώ, γι’ αυτό καλύτερα που φεύγεις,
Χρόνια προσπαθώ, αυτό που χρόνια αποφεύγεις,
Το σ’ αγαπώ, το σ’ αγαπώ.
Σου δωσα τα πάντα κι όμως στάθηκες,
Σ’ όλα αυτά που μου κρατάς κρυμμένα,
Ίσως έχεις δίκιο που αντιστάθηκες,
Και στο σ’ αγαπώ, μα και σε μένα.
Είναι επικίνδυνα εδώ,
Γι’ αυτό καλύτερα που φεύγεις,
Χρόνια προσπαθώ, αυτό που χρόνια αποφεύγεις,
Κι άλλο μείνεις θα δεθώ, γι’ αυτό καλύτερα που φεύγεις,
Χρόνια προσπαθώ, αυτό που χρόνια αποφεύγεις,
Το σ’ αγαπώ, το σ’ αγαπώ.

Μοιάζουμε - Μιχάλης Χατζηγιάννης

Πες μου τι θες
δεν κυνηγάω πια σκιές
και με τρομάζουν οι αλλαγές
Δεν είναι η αγάπη
ένα παιχνίδι ασφαλές

Τέτοιες βραδιές
μπαίνουμε μέσα σε φωτιές
σ' ένοχες σκέψεις μυστικές
λόγια κουβάρια
που τυλίγουν τις καρδιές

Άλλα λέω άλλα κάνω κι άλλα εννοώ
μια τολμάω να πεθάνω
μια σκοτώνω εγώ
άλλα λες κι εσύ καρδιά μου
κι άλλα εννοείς
αν κοιτάξεις πιο βαθιά μου
μοιάζουμε θα δεις

Δύσκολα αφήνεσαι
δίνεις δε δίνεσαι
ας πλησιάσουμε
κι ας μην τρομάζουμε

Γίναμε καρδιά μου ίδιοι
μες το ίδιο μας παιχνίδι
μοιάζουμε μοιάζουμε
Γίναμε καρδιά μου ίδιοι
μες το ίδιο μας παιχνίδι
μοιάζουμε πόσο μοιάζουμε

Τέτοιες βραδιές
τι λεν τα βλέμματά μας πες
που 'ναι γεμάτα αστραπές
Δεν έχει η αγάπη
μόνο όψεις τρυφερές

Εγωισμοί
δειλές κι αμήχανες σκηνές
δικές μας άμυνες σκληρές
Δεν είναι η αγάπη
ένα παιχνίδι ασφαλές..

Να 'σουν αλλιώς - Μιχάλης Χατζηγιάννης & Δέσποινα Ολυμπίου

Τρέχει η ζωή όμως λείπεις εσύ
κι ούτε ξέρω γιατί και πώς
λείπεις εσύ η πληγή μου κρυφή
κι εγώ λιώνω ζεστός πηλός
πριν πεις το γεια
πριν χορτάσεις φιλιά
δεν αντέχεται ο χωρισμός...

Αχ, να 'σουν αλλιώς
αλλιώς απ' ό,τι σε έχει φτιάξει ο Θεός
ο δρόμος της καρδιάς σου να 'ταν ανοιχτός
ναι, να 'σουν αλλιώς
στου έρωτα το τέλος να 'σουν ουρανός
κι ο πόθος σου για μένα να 'ταν ζωντανός.

Πέφτει η σιωπή κι ούτε μία ευχή
κι ούτε ένα άστρο για οδηγός
κι αν σ' αγαπώ ,κι αν φωνάζω καιρό
πια δε βλέπω κανένα φως
πριν πεις το γεια
πριν χορτάσεις φιλιά
δεν αντέχεται ο χωρισμός. . .

Αχ, να 'σουν αλλιώς
αλλιώς απ' ό,τι σε έχει φτιάξει ο Θεός
ο δρόμος της καρδιάς σου να 'ταν ανοιχτός
ναι, να 'σουν αλλιώς
στου έρωτα το τέλος να 'σουν ουρανός
κι ο πόθος σου για μένα να 'ταν ζωντανός.