Του παραδείσου λεμονιά - Παντελής Θαλασσινός

Του παραδείσου λεμονιά

ένα κλαδάκι λησμονιά

φύλαξε και για μένα, φύλαξε και για μένα

Που 'χω δυο χρόνια στο λαιμό

δεμένα αναστεναγμό

και χείλη κλειδωμένα, και χείλη κλειδωμένα

Γέμισε μύρα κι ευωδιές το κορμάκι μου

που ανασταίνουν τις καρδιές λεμονάκι μου

που ανασταίνουν τις καρδιές λεμονάκι μου

που σταματούν τον πόνο

Στείλε μου το λευκό σου ανθό με τ' αρώματα

πριν πέσω και πριν μαραθώ σ' άλλα σώματα

πριν πέσω και πριν μαραθώ σ' άλλα σώματα

πριν μπω στον τρίτο χρόνο

Του παραδείσου λεμονιά

κρύψε τα ρούχα του φονιά

στης πίκρας το ντουλάπι,

στης πίκρας το ντουλάπι

τα ματωμένα τα νερά

να βγάλω πάλι τα φτερά

που μου ‘σπασ' η αγάπη,

που μου ‘σπασ' η αγάπη

Γέμισε μύρα κι ευωδιές το κορμάκι μου

που ανασταίνουν τις καρδιές λεμονάκι μου

που ανασταίνουν τις καρδιές λεμονάκι μου

που σταματούν τον πόνο

Στείλε μου το λευκό σου ανθό με τ' αρώματα

πριν πέσω και πριν μαραθώ σ' άλλα σώματα

πριν πέσω και πριν μαραθώ σ' άλλα σώματα

πριν μπω στον τρίτο χρόνο

Χαλκίδα - Μανώλης Λιδάκης

Χάνομαι χωρίς ελπίδα

μέρα νύχτα στη Χαλκίδα

στο δικό σου το περίπου

και στα ρεύματα του Ευρίπου.

Η ψυχή μου θα σαλπάρει

στα νερά τα σκοτεινά

η παλίρροια θα με πάρει

και δεν θα με δεις ξανά!

Περπατώ στην παραλία

γίνομαι του κόσμου λεία

ναυαγός χωρίς σανίδα

που κι απόψε δε σε είδα!

Ξέρω πως δεν έχω ελπίδα

εδώ πέρα στη Χαλκίδα

οι τρελοί μείναμε λίγοι

κι ο Σκαρίμπας έχει φύγει.

Όλοι οι τρελοί, τρελοί δεν είναι - Καίτη Κουλλιά

Απo τη Θράκη φτωχό ραφτάκι

στην Πόλη βρέθηκε

και κει στην Κύπρο γλυκό ψαλτάκι

μαυροφορέθηκε

Σαν αεράκι πάνω στο χέρι του

της μάνας του η ευχή

βασιλοπούλα να 'ναι το ταίρι του

με ταπεινή ψυχή

Από τα ξένα για την Αθήνα

καρδιά φτερούγισε

μαύρο αηδόνι τα χρoνια εκείνα

πικρά τραγούδησε

Ποιαν αγαπούσες, πες μας Γιωργάκη μου

και πόνεσες πολύ

τρελοί δεν είναι παλικαράκι μου

αχ, όλοι οι τρελοί

Ανέμους είχε μες στο μυαλό του

όπου πορεύτηκε

πήρε απ' το χέρι τον άγγελό του

και ξενιτεύτηκε

Μιλάει η μάνα προς την εικόνα του

στα μάτια τα χλωμά

χρυσό να στείλει τον αρραβώνα του

σε ένα μαχραμά

Από τα ξένα για την Αθήνα

καρδιά φτερούγισε

μαύρο αηδόνι τα χρoνια εκείνα

πικρά τραγούδησε

Ποιαν αγαπούσες, πες μας Γιωργάκη μου

και πόνεσες πολύ

τρελοί δεν είναι παλικαράκι μου

αχ, όλοι οι τρελοί

Ό,τι αγάπησα πολύ - Παντελής Θαλασσινός

Ό,τι αγάπησα πίσω τ' άφησα,

να φωτίζει τα σκοτάδια που περπάτησα,

να περνάς εσύ να μη χάνεσαι,

κι όποιος χάνεται να μη νοιάζεσαι.

Ό,τι αγάπησα πολύ

μες από θαμπό γυαλί

το κοιτώ και τ' αγαπάω 

τώρα πιο πολύ.

Ό,τι αγάπησα πίσω τ' άφησα,

σαν πουλί σε μαύρη πέτρα το ζωγράφισα,

να το δεις εσύ, λίγο να σταθείς,

κι αν με θυμηθείς, 

μη μου λυπηθείς.

Η ώρα που σε θυμάμαι - Δέσποινα Ολυμπίου

Η νύχτα φόρεσε κόκκινα γάντια

και στο λαιμό της μαύρα διαμάντια

κλαίει ο αέρας κι αναστενάζει.

κάτι σαν κρύσταλλο μέσα μου σπάζει.

Είναι η ώρα που σε θυμάμαι

που παίρνω δρόμους κι αλλάζω ψυχή

σε ξένα χείλη μπορεί να κοιμάμαι,

μα τα δικά σου και τέλος κι αρχή.

Η νύχτα φόρεσε μαύρο καπέλο,

στο πρόσωπο της πράσινο βέλο

παίζουν τα χρώματα με τ'αεράκι,

ραγίζεις μέσα μου σαν ποτηράκι.

Αύγουστος είναι - Παντελής Θαλασσινός

Αύγουστος είναι το τραγούδι του Νικόλα

και κάποια νύχτα στη ζωή που τα'χεις όλα

μια αγκαλιά και φορητό ραδιοφωνάκι

να παίζει Μάλαμα, Περίδη και Λιδάκη

Αύγουστος είναι και του Ρίτσου η σονάτα

αλλά μπορεί κι ένα χωνάκι σοκολάτα

του σεληνόφωτος αυτή η πανδαισία

να ξεγελιέσαι πως υπάρχει αθανασία...

Αύγουστος είναι ο ρεμβασμός του Σκιαθίτη

κι οι αναμνήσεις απ' το φως του Πανορμίτη

φλόγα κεριού σε ταπεινό προσκυνητάρι

με το σπαθί του Αρχαγγέλου στο θηκάρι.

Αύγουστος είναι και το δεύτερο φεγγάρι

προτού προλάβει ο Σεπτέμβρης να το πάρει

πέντε-έξι στίχοι που αγαπάς και τους θυμάσαι

είσαι κι εσύ που ξαγρυπνάς κι όταν κοιμάσαι

Αύγουστος είναι και του Ρίτσου η σονάτα

αλλά μπορεί κι ένα χωνάκι σοκολάτα

του σεληνόφωτος αυτή η πανδαισία

να ξεγελιέσαι πως υπάρχει αθανασία...

Στα μάγια και στα όνειρα - Παντελής Θαλασσινός

Στα μάγια και στα όνειρα έκτισα τη ζωή μου

κι ένα λουλούδι φύτεψα μες στην αναπνοή μου

το έκοψες το μύρισες έφυγες και δε γύρισες

Στον ήλιο και στον άνεμο έδεσα την ψυχή μου

με μια κλωστή και μέτρησα στο φως την αντοχή μου

την έκοψες την έσπασες έφυγες και με ξέχασες

Στα μάγια και στα όνειρα έψαχνα χρόνια φως μου

τη λέξη που δε γράφουνε τα λεξικά του κόσμου

εσύ μου την ψιθύρισες έφυγες και δε γύρισες

Στα μάγια και στα όνειρα έκτισα τη ζωή μου

κι ένα τραγούδι φύτεψα μες την αναπνοή μου

το άκουσες και δάκρυσες τώρα μονάχο μ' άφησες

Χαλκίδα - Μανώλης Λιδάκης

Χάνομαι χωρίς ελπίδα

μέρα νύχτα στη Χαλκίδα

στο δικό σου το περίπου

και στα ρεύματα του Ευρίπου.

Η ψυχή μου θα σαλπάρει

στα νερά τα σκοτεινά

η παλίρροια θα με πάρει

και δεν θα με δεις ξανά!

Περπατώ στην παραλία

γίνομαι του κόσμου λεία

ναυαγός χωρίς σανίδα

που κι απόψε δε σε είδα!

Ξέρω πως δεν έχω ελπίδα

εδώ πέρα στη Χαλκίδα

οι τρελοί μείναμε λίγοι

κι ο Σκαρίμπας έχει φύγει.

Με τα φτερά του έρωτα - Μανώλης Λιδάκης

Με τα φτερά του έρωτα

κι απόψε θα σ' αγγίξω

και μια βαθειά ραγισματιά

στον ύπνο σου θ' ανοίξω

κι όπως κοιμάσαι ήσυχη

χωρίς να σε ξυπνήσω

μες στα κλειστά σου βλέφαρα

θα μπω να ξενυχτήσω.

Κι άμα δε νοιώσεις τίποτα

και ήρεμα ξυπνήσεις

θα πει πως δε μ' αγάπησες

ούτε θα μ' αγαπήσεις.

Τους χάρτες των ονείρων σου

κρυφά θ' ακολουθήσω

και την κρυφή σου τη ζωή

θα παρακολουθήσω

κι όπως κοιμάσαι ήσυχη

δίπλα σου θα περάσω

σαν άνεμος νυχτερινός

και θα σε ξεσκεπάσω.

Ο Μάης έχει μυστικά - Παντελής Θαλασσινός

Ο Μάης έχει μυστικά κι ένα κλειδί κρυμμένο
που ανοίγει μάτια σκοτεινά και χείλι πικραμένο
έχει και άνεμο τρελό που κουβαλάει τη γύρη
και πυροβάτες της καρδιάς σαν βγει στο πανηγύρι
και πυροβάτες της καρδιάς σαν βγει στο πανηγύρι...

Ο Μάης είναι μουσική από παλιό τραγούδι
από κλαδί ροδακινιάς και από λεύκας χνούδι
δεν έχει Λάμδα ούτε Ρο στη γλώσσα να βουλιάζει
είναι από Άλφα καθαρό κι όταν γελάς σου μοιάζει
είναι από Άλφα καθαρό κι όταν γελάς σου μοιάζει...

Ο Μάης είναι μια φωτιά, μια φλόγα μαγεμένη
έχει τη μέρα αγκαλιά, τη νύχτα ερωμένη
έχει και ήλιο κυνηγό που ξέρει από σημάδι
να βρίσκει αυτόν που έριξε τα μάγια στο πηγάδι
να βρίσκει αυτόν που έριξε τα μάγια στο πηγάδι..

Δεν έχει Λάμδα ούτε Ρο στη γλώσσα να βουλιάζει
είναι από Άλφα καθαρό κι όταν γελάς σου μοιάζει
είναι από Άλφα καθαρό κι όταν γελάς σου μοιάζει.

Πες μου αυτά που αγαπάς - Παντελής Θαλασσινός

Πες μου αυτά που αγαπάς να τα θυμάμαι
όταν θα ζει με αναμνήσεις η καρδιά
να `ρχεσαι πάντα μες στον ύπνο που κοιμάμαι
σαν πεταλούδα με φτερά μενεξεδιά

Πες μου αυτά που αγαπάς να τα φυλάξω
σ' ένα πηγάδι της ψυχής μου σκοτεινό
όταν θα σκύβω τη ζωή μου να κοιτάξω
να `σαι φεγγάρι στου βυθού τον ουρανό

Μη μου μιλάς γι' αυτά που πρόκειται να γίνουν
όσα φοβάμαι και να διώξω πολεμώ
κι όσα μου πεις πως αγαπάς αυτά θα μείνουν
να τα θυμάμαι μ' έναν κόμπο στο λαιμό

Πες μου αυτά που αγαπάς να τα φορέσω
πάνω στο στήθος μου σαν άγιο φυλαχτό
και με την πρώτη μαχαιριά να μην πονέσω
όταν με βρει η μοναξιά να φυλαχτώ

Μη μου μιλάς γι' αυτά που πρόκειται να γίνουν
όσα φοβάμαι και να διώξω πολεμώ
κι όσα μου πεις πως αγαπάς αυτά θα μείνουν
να τα θυμάμαι μ' έναν κόμπο στο λαιμό

Νοέμβρης μήνας ταξιδεύει - Παντελής Θαλασσινός

Νοέμβρης μήνας ταξιδεύει μ'ένα τρένο
Αθήνα-Λάρισα ωραία Θεσσαλία
Στην Κατερίνη ακούει τραγούδι αγαπημένο
με μια πληγή από παλιά μελαγχολία

Στη Σαλονίκη φθάνει απόγευμα στις έξι
μ'ένα καιρό που όλο σκέφτεται να βρέξει
Στη Σαλονίκη φθάνει απόγευμα στις έξι
μ'ένα καιρό που όλο σκέφτεται να βρέξει
Νοέμβρης μήνας...
Νοέμβρης μήνας...

Νοέμβρης μήνας με καράβι ταξιδεύει
Χανιά-Ηράκλειο και κόλπο Μιραμπέλου
του Μεθυστή τα πανηγύρια μνημονεύει
Αγίου Μηνά και Μιχαήλ του Αρχαγγέλου

Το Ρεθυμνιώτικο σκοπό παίζει στη λύρα
και λέει του έρωτα τα πάθη και τη μοίρα,
το Ρεθυμνιώτικο σκοπό παίζει στη λύρα
και λέει του έρωτα τα πάθη και τη μοίρα,
Νοέμβρης μήνας...
Νοέμβρης μήνας...
Νοέμβρης μήνας...

Νοέμβρης μήνας με το ΚΤΕΛ στην Πάτρα πάει
μέρα γιορτής νιώθει το κρύο ν' αντριεύει
αφού ευχήθηκε στην πόλη που αγαπάει
τριάντα μέρες στη βαλίτσα του μαζεύει

Η μοναξιά του σαν ανήμερο θηρίο
και φεύγει μ'ένα κουρασμένο λεωφορείο,
Η μοναξιά του σαν ανήμερο θηρίο
και φεύγει μ'ένα κουρασμένο λεωφορείο,
Νοέμβρης μήνας...
Νοέμβρης μήνας...
Νοέμβρης μήνας...
Νοέμβρης μήνας...