Ένας Τούρκος στο Παρίσι - Λαυρέντης Μαχαιρίτσας

Μου γράφεις δε θα 'ρθεις για διακοπές

χρωστάς μαθήματα μου λες

φωτογραφίες στέλνεις απ' το Λούβρο

και άλλες με τον γάτο σου τον Τούρκο

ο Τούρκος να πηδάει στα σκαλιά

και ύστερα παιχνίδια να σου κάνει

στη γάμπα σου να τρέμει μια ουρά

αυτός ο Τούρκος Τούρκο θα με κάνει

στη γάμπα σου να τρέμει μια ουρά

αυτός ο Τούρκος Τούρκο θα με κάνει

Ζηλεύω το μικρό σου το γατί

στα πόδια σου κοιμάται όταν διαβάζεις

δεν ξέρω αν κοιμάστε και μαζί

ή μ' άλλον στο κρεβάτι τον αλλάζεις

δεν ξέρω αν κοιμάστε και μαζί

ή μ' άλλον στο κρεβάτι τον αλλάζεις

Μου γράφεις πως σου έλειψα πολύ

μου στέλνεις χάρτινο φιλί

το χρόνο σου μετράς για το πτυχίο

το γράμμα μου σου φάνηκε αστείο

κι ο Τούρκος στη μοκέτα αραχτός

φιλίες με τους Γάλλους σου να πιάνει

να πίνει και να τρώει ό,τι τρως

αυτός ο Τούρκος Τούρκο θα με κάνει

να πίνει και να τρώει ό,τι τρως

αυτός ο Τούρκος Τούρκο θα με κάνει

Ζηλεύω το μικρό σου το γατί

στα πόδια σου κοιμάται όταν διαβάζεις

δεν ξέρω αν κοιμάστε και μαζί

ή μ' άλλον στο κρεβάτι τον αλλάζεις

δεν ξέρω αν κοιμάστε και μαζί

ή μ' άλλον στο κρεβάτι τον αλλάζεις

Συγχώρα με που γίνομαι μικρός

μα η ανάγκη να σε νιώσω είναι μεγάλη

μακριά σου νιαουρίζω μοναχός

μα c' est la vie που λένε και οι Γάλλοι

μακριά σου νιαουρίζω μοναχός

μα c' est la vie που λένε και οι Γάλλοι

Εφάπαξ - Γιάννης Κότσιρας

Όλη μου τη ζωή, κρυβόμουνα γιατί

το `θελα μα φοβόμουνα να φύγω.

Κάποτε αγάπη έλεγα αυτή την ενοχή

μα τώρα μ’ εκδικείται λίγο λίγο.

Όλη μου τη ζωή μού `βγαινε η ψυχή

κάτι να θυμηθώ, κάτι ν’ αρχίσω.

Να `ναι καλοί οι φίλοι κι οι λογαριασμοί

και να μη χρειαστεί να τα σκαλίσω, 

κάτι να θυμηθώ κάτι ν’ αρχίσω.

Μου `μάθαν να μισώ, ν’ αρκούμαι στο μισό

να χάνω, να κερδίζω, να ποντάρω.

Να παίρνω διαταγές, να σπάω επιταγές, 

σε κάθε ευκαιρία να κορνάρω.

Να σφίγγω τα λουριά, με τόση μαστοριά, 

να βρίσκω μία λύση στο ποδάρι, 

να κλείνω τα παντζούρια και μόνη συντροφιά, 

να σφίγγω πιο πολύ το μαξιλάρι, 

να βρίσκω μία λύση στο ποδάρι.

Όλη μου τη ζωή, μια δεύτερη κρυφή, 

αγέννητη η ζωή μ’ ακολουθούσε.

Δεν κοίταζε στα μάτια, δεν ήταν φορτική, 

δε μίλαγε μα όλα τα ζητούσε, 

μια θάλασσα μικρή μ’ ακολουθούσε.

Νότος - Πυξ Λαξ

Εκεί στο Νότο
που τρίζει ο θάνατος κι η αγάπη κάνει κρότο
σαν άδειο κάθισμα ταξίδεψα για χρόνια
ψάχνοντας να βρω το κατάλληλο κορμί

Εκεί στα φώτα
εύρισκε η νύχτα τα σημάδια της τα πρώτα
είχα ξεμείνει από τσιγάρα και συμπόνια
και συ με κέρασες καπνό μ’ ένα φιλί

Ποια πόλη, ποια χώρα
ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα
σωπαίνεις, θυμάσαι
και μεθυσμένη μες τον ύπνο σου γελάς
Ποια πόλη, ποια χώρα
ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα

Εκεί στο Νότο
εκεί μου κλήρωσε ο έρωτας στο Λόττο
κουλουριασμένος σαν τη σαύρα στη σκιά του
σαν νόμισμα έπεφτα στο μαύρο σου βυθό

Χλωμά καντήλια
άναβε η φτώχεια σου τα τάιζε με ζήλεια
μα συλλαβίζαν σ’ αγαπώ τα βογγητά σου
σαν ένα άρρωστο στην κούνια του μωρό

Ποια πόλη, ποια χώρα
ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα
σωπαίνεις, θυμάσαι
και μεθυσμένη μες τον ύπνο σου γελάς
Ποια πόλη, ποια χώρα
ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα

Σε χρειάζομαι - Γ. Κότσιρας

                                                                                

          Έτσι κι αλλιώς να επιστρέψω δεν μπορώ
σ’ ένα παράδεισο που μ’ έδιωξε και να `μαι
βρίσκομαι χάνομαι απελπίζομαι επιζώ
κι όταν δεν έχω τι να κάνω σε θυμάμαι

Σφίγγω τα δόντια παριστάνω το χαζό
χάνω ευκαιρίες γιατί θέλω να θυμάμαι
έτσι κι αλλιώς να επιστρέψω δεν μπορώ
σ’ ένα παράδεισο που μ’ έδιωξε και να `μαι

Όταν θα νιώσεις όπως ένιωσα εγώ
το πρόβλημα μου όταν γίνει και δικό σου
όταν θα έχεις μ’ ένα σύννεφο δεσμό
και μόνο σύμμαχο τον εαυτό σου

Εγώ να ξέρεις θα τραβιέμαι γύρω εδώ
εγώ να ξέρεις θα `μαι πάντα ο άνθρωπος σου
όταν θα νιώσεις όπως ένιωσα εγώ
το πρόβλημα μου όταν γίνει και δικό σου.

Έτσι κι αλλιώς να επιστρέψεις δεν μπορείς
είναι νωρίς απ’ το θυμό σου να χωρίσεις
ρίχνεις τα δίχτυα σου αλλού μα απορείς
ποιον απ’ τους δυο μας δεν μπορείς να συγχωρήσεις.

Δεν ξέρω πόσο θα σου πάρει να το βρεις
κι έτσι μαθαίνω απ’ τ’ αδέσποτα ειδήσεις
έτσι κι αλλιώς να επιστρέψεις δεν μπορείς
είναι νωρίς απ’ το θυμό σου να χωρίσεις.

Τερατάκια τσέπης - Λαυρέντης Μαχαιρίτσας

Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας γεννήθηκε το Νοεμβρίου 1956 στο Βόλο. Από πολύ μικρή ηλικία ήρθε σε επαφή με την μουσική. Αργότερα θα εργαστεί χειρωνακτικά στην αποθήκη κάποιας δισκογραφικής εταιρείας, στην οποία αργότερα κατά σύμπτωση θα κυκλοφορήσει το πρώτο του άλμπουμ. Ακολουθούν διάφορες δουλειές, ενώ μετά τη στρατιωτική του θητεία αρχίζει να τραγουδάει αντάρτικα με τον Πάνο Τζαβέλα στη "Συντροφιά". 

 Στα τριάντα σου
δεν κρατιόσουνα
για άνετος μου περνιόσουνα
τώρα στα σαρανταπέντε
πατριάρχης το `χεις δει

Ούτε ειλικρινής
ούτε ανθρωπιστής
σαν ξοφλημένος αγωνιστής
που φοβάται το παιχνίδι
και το παίζει δικαστής

Τερατάκι της τσέπης
καθρεφτάκι της λύπης
κάποτε ήμουνα χίπις
και φρικιό και αντιεξουσιαστής

Τι καρνάβαλος
τι κανίβαλος
εγώ ο δικός σου αντίλαλος
πως θα γίνω σχεδιάζεις
μα απ’ τη μύτη θα σου βγει

Πού το πάω εγώ
τι ζητάς εσύ
αν δεις σωστά την απόσταση
δε θα έχεις στο τσεπάκι
έτοιμη τη συνταγή

Μα τι λες ρε μεγάλε
πόσο μου `μοιασες σ’ όλα
παικταρά παρ’ τα μου όλα
άσε κάτι για τον ψυχαναλυτή

Γι’ αυτό μη μιλάς
και μη μου κολλάς
για να το παίζεις χαζομπαμπάς
αν ζητάς κολλητιλίκια
μάθε να μη μου τη σπας

Στα τριάντα σου
δεν κρατιόσουνα
για άνετος μου περνιόσουνα
τώρα στα σαρανταπέντε
πατριάρχης το `χεις δει

Συμφωνήσαμε και πατσίσαμε
κι αφού κι οι δυο
την πατήσαμε
συνεχίζουμε με κόντρες
μια σχέση τρυφερή

Και αφού κανείς
δεν ευθύνεται
αυξάνεται και πληθύνεται
του ανθρώπου η συμμορία
ζούγκλα οικογενειακή