Στους ανήσυχους δρόμους - Βίκυ Μοσχολιού

Όταν όλοι κοιμούνται σ’ αγαπώ

Όταν όλοι ξυπνάνε σε λατρεύω

Όταν όλοι σ’ αρνιούνται σε ποθώ

Όταν όλοι σε βρίζουν σε πιστεύω

Στους ανήσυχους δρόμους

Μη φοβάσαι κανένα

Τι αξία έχει ο κόσμος

Αφού έχεις εμένα

Πεζοδρόμια άγχος

και κορμιά κουρασμένα

Μη φοβάσαι κανένα

Αφού έχεις εμένα

Όταν όλοι σωπαίνουν σου μιλώ

Όταν όλοι σε διώχνουν σε κρατάω

Όταν όλοι σ’ αφήνουν σε ζητώ

Όταν όλοι σε κρίνουν σ’ αγαπάω

Μόνη μου - Τάνια Τσανακλίδου

Όμορφη η νύχτα που έρχεται

κι ο κόσμος γύρω μου

έτοιμος μου μοιάζει για γιορτή

μα δε συμμετέχω από παιδί

Γίνομαι κομμάτια χίλια-δυό

σε γλέντι αν βρεθώ

θλίψη μου σερβίρει, με μεθάει

είμαι γυαλί, ραγίζω και με σπάει

τις σκέψεις μου το χάος απορροφά

Μόνη μου θα μείνω 

τόσα χρόνια τώρα πιά το έχω μάθει

τόπος κανείς δεν με χωρά.

Μόνη μου θα σβήνω 

και το κέφι όλων γύρω θα ανάβει

ώσπου να πάρω εγώ φωτιά

Όμορφη η νύχτα που έρχεται

ακόμα κι η βροχή

όλα έχουν νόημα μ' από δω

πάντα λείπεις νόημα πως να βρω

Δίκοπο μαχαίρι η ομορφιά

στα μάτια μου μπροστά

βλέπω τη γαλήνη γύρω γύρω

θέλω κι εγώ επάνω της να γύρω

γιατί είμαι μέσα μου άνω-κάτω πιά

Μάτια μου εδώ στο τέλος μην έρχεσαι

γίνομαι στάχτη και να μη με δείς

Μάτια μου εδώ στο τέλος μην έρχεσαι

αφού δε λιώνεις ίσως να καείς

Μόνη μου θα μείνω

τόπος κανείς δε με χωρά...

Μόνη μου θα σβήνω

ώσπου να πάρω εγώ φωτιά...

Όλα θα περάσουν - Αντώνης Καλογιάννης

Όλα θα περάσουν, όλα θα αλλάξουν
όταν βγει ο ήλιος θα στεγνώσει η βροχή
Βγάλε τα όνειρά σου απ' την κάμαρά σου
όλα θα περάσουν, κάνε λίγο υπομονή.

Την ελπίδα σου μη χάνεις, είναι όμορφη η ζωή
αν καμιά φορά δακρύζεις, γέλα πάλι απ' την αρχή
Την ελπίδα σου μη χάνεις, θέλει δύναμη η ζωή
αν σου φέρνει ένα δάκρυ, σου χρωστάει μια γιορτή.

Όλα θα περάσουν, όλα θα αλλάξουν
ρίξε στο λουλούδι το πρωί λίγο νερό
Κάνε τα όνειρά σου να μην ξεθωριάσουν
βάλε λίγο γέλιο στον πικρό σου τον καημό.

Όλα θα περάσουν, όλα θα αλλάξουν
όταν βγει ο ήλιος θα στεγνώσει η βροχή
Βγάλε τα όνειρά σου απ' την κάμαρά σου
όλα θα περάσουν, κάνε λίγο υπομονή.

Σαν χαθώ - Τάνια Τσανακλίδου

Σαν χαθώ θα με ζητάς
Τη ζωή σου θα σκορπάς
Μες στα βρώμικα σοκάκια
Με αγάπες μιας βραδιάς
Κι όπως θά `σαι μοναχός
Μες στην ερημιά της γης
Θα κρεμάσεις κάποια νύχτα
Τα κουρέλια της ψυχής
Και θα μου ζητάς να `ρθώ
Να σε βρω στην ερημιά
Μα εγώ δε θα υπάρχω
Θά `μαι πια πολύ μακρυά
Σαν χαθώ θα με ζητάς
Της ζωή σου θα σκορπάς
Στη σιωπή της μοναξιάς σου
Σαν ληστής και σαν φονιάς
Θα ζητάς να μ’ αναστήσεις
Μα θα είναι πια αργά
Και δεν θά `χω να σου δώσω
άλλη αγάπη στην καρδιά
Κι όπως θά’σαι μοναχός;