Το όχι αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά του ναι - Λουδοβίκος των Ανωγείων

Ανάμεσα στο όχι 

και στο κρυμμένο ναι

χάθηκε η ζωή μου 

μεγάλε ουρανέ.

Δεν κρύβεται στη νύχτα 

το άσπρο γιασεμί.

Λύγισε η αγάπη όταν είπες μη, 

λύγισε η αγάπη όταν είπες μη.

Βγαίνω στον αέρα

με χάρτινο φτερό.

Μακριά σου δεν αντέχω, 

κοντά σου δεν μπορώ.

Κοντά σου δεν αντέχω, 

μακριά σου δεν μπορώ.

Χαμήλωσε τα φώτα

μεγάλε ουρανέ, 

το όχι αποκοιμήθηκε

στην αγκαλιά του ναι, 

το όχι αποκοιμήθηκε 

στην αγκαλιά του ναι.

Χωρίς Αποσκευές - Λουδοβίκος των Ανωγείων

Χωρίς αποσκευές γυρίζω

απ` το ταξίδι της ζωής,

με την καρδιά γεμάτη δρόμους,

ακούραστος προσκυνητής.

Είδα σοφούς να απορούνε

κι απλούς ανθρώπους να απαντούν

για το χορτάρι που ανεβαίνει

ακόμα κι όταν το πατούν.

Το πιο κουραστικό ταξίδι

το `κανα μέσα μου βαθιά,

βρήκα δε βρήκα εγώ το ξέρω

πετώντας πάνω απ` τη φωτιά.

Κάποτε πήγα να λυγίσω

κι είδα τον Αλεξανδρινό

να δείχνει με το χέρι την Ιθάκη,

ατέλειωτο προορισμό.

Χωρίς αποσκευές γυρίζω

απ` το ταξίδι μιας ζωής,

χωρίς αποσκευές θα φύγω

στο τέλος τούτης της γιορτής.

Σαλώμη - Λιζέτα Καλημέρη & Σωκράτης Μάλαμας

Του φεγγαριού το ασήμι

πάνω στο καλντερίμι

απλώθηκε

κι η Άννα το αγρίμι

στου Φώτη το ταξίμι

σηκώθηκε.

Να βγει και να χορέψει

τους άντρες να μαγέψει

μεσ' τη γιορτή.

Και την καρδιά του Φώτη

θα τηνε κάψει πρώτη

σαν το χαρτί.

Αν έκλαψε η Σαλώμη

στου πάθους τη συγνώμη

θα λυτρωθεί

μα το βαρύ της στέμμα

ρουμπίνι με το αίμα

θα μπερδευτεί.

Το χρώμα της αγάπης - Λουδοβίκος των Ανωγείων

Ποιο το χρώμα της αγάπης

ποιος θα μου το βρει;

Να `ναι κόκκινο σαν ήλιος

θα καίει σαν φωτιά.

Κίτρινο σαν το φεγγάρι

θα `χει μοναξιά.

Να `χει τ’ ουρανού το χρώμα

θα `ναι μακριά.

Να `ναι μαύρο σαν τη νύχτα

θα `ναι πονηρή.

Ποιο το χρώμα της αγάπης

ποιος θα μου το βρει;

Να `ναι άσπρο συννεφάκι

φεύγει και περνά.

Να `ναι άσπρο γιασεμάκι

στον ανθό χαλά.

Να `ναι άσπρο γιασεμάκι

στον ανθό χαλά.

Να `ναι το ουράνιο τόξο

που δεν πιάνεται

Όλο φαίνεται πως φτάνω

κι όλο χάνεται.

Όλο φαίνεται πως φτάνω

κι όλο χάνεται.

Ποιο το χρώμα της αγάπης

ποιος θα μου το βρει;

Κουρασμένη Νεράιδα - Νένα Βενετσάνου

Κουρασμένη νεράιδα

στης λίμνης το βράχο κοιμάται

Χάραξε η μέρα βγήκε ο ήλιος

μα μην την ξυπνάτε

Χτες το βράδυ είχανε γάμο

στεφανώματα πάνω στην άμμο

Το λευκό της μαντήλι 

το χάρισε πάει

σ’ έναν νέο 

στο χρώμα του Μάη

Κι αν αυτός δε γυρίσει

το μαντήλι ν’ αφήσει

η νεράιδα των βράχων

μονάχη θα σβήσει

Τα λευκά της τα πέπλα 

βρεγμένα

στης αυγής τον αέρα

δοσμένα