Πηνελόπη - Μιλτιάδης Πασχαλίδης

Μου λες κουράστηκες δε θες να περιμένεις

είκοσι χρόνια το ίδιο φόρεμα να υφαίνεις

κι εγώ που γύρισα τον κόσμο δίχως χάρτη

άκου τι έμαθα δεμένος στο κατάρτι

Όλους τους ξέμπαρκους τους τρώει το σαράκι

κι όσοι ταξίδεψαν ζηλεύουν την Ιθάκη

Σε σένα πάντα θα γυρνώ κι αν δε σου φτάνει

καράβι γίνε να γινώ εγώ λιμάνι

να δούμε μάτια μου στο τέλος ποιος θα αντέξει

και ποιος καλύτερα το ρόλο του θα παίξει

Όλους τους ξέμπαρκους τους τρώει το σαράκι

κι όσοι ταξίδεψαν ζηλεύουν την Ιθάκη

Κι όσα δεν έγιναν μην τρέχεις να προλάβεις

αφού δεν μπόρεσες ποτέ να καταλάβεις

πως ήσουν πάντα απ' την αρχή μέχρι το τέλος

εσύ η ασπίδα μου το τόξο και το βέλος

Κι όλους τους ξέμπαρκους θα τρώει το σαράκι

κι όσοι ταξίδεψαν ζηλεύουν την Ιθάκη

Μου λες κουράστηκες δε θες να περιμένεις

είκοσι χρόνια το ίδιο φόρεμα να υφαίνεις

Νεράιδα δίχως παραμύθι - Μιλτιάδης Πασχαλίδης

Σε είδα χαμένη να γυρνάς

στους δρόμους και να ψάχνεις για τη λήθη

τσιγάρο το φεγγάρι να κερνάς

μικρή νεράιδα δίχως παραμύθι

Κι αν είναι η αλήθεια μας μισή

μόνος κι εγώ όπως κι εσύ

βάλε με στα στήθη σου

να 'μαι το παραμύθι σου

Μάγισσες καίνε τα ραβδιά

χορεύοντας στη μέση του χειμώνα

κι εσύ γυρεύεις πρίγκιπες

σε τούτο τον παράξενο αιώνα

Κι αν είναι η αλήθεια μας μισή

μόνος κι εγώ όπως κι εσύ

βάλε με στα στήθη σου

να 'μαι το παραμύθι σου

Δίνεις παράσταση λοιπόν

με ρόλους που ονειρεύτηκες να ζήσεις

μετράς μες στου καθρέφτη το παρόν

σημάδια που δεν πρόλαβες να κρύψεις

Κι ας μείνει η αλήθεια μας μισή

μόνος κι εγώ όπως κι εσύ

βάλε με στα στήθη σου

να 'μαι το παραμύθι σου

Φωτιά μου - Μιλτιάδης Πασχαλίδης

Με χάδια τρομαγμένα, 

με διψασμένα χάδια

του νου μου τα σκοτάδια

απόψε ντύνομαι

Λευκό πανί υψώνω

και πάω όπου με πάει

αυτό που με σκορπάει, 

σου παραδίνομαι

Φωτιά μου εσύ κι αέρας

στο σύνορο τούτης της μέρας

Τη φλόγα σου δώσ' μου

και γίνε μου φως μου

χρυσόμαλλο δέρας

Φωτιά μου εσύ κι αέρας

στο σύνορο τούτης της μέρας

Το γέλιο σου δώσ' μου

και γίνε του κόσμου

το πέρας

Μονάχη μες τους ξένους

και μες τους φίλους μόνη

να `ξερα τι σε σώνει

στον πόνο στη χαρά

Γυαλί που δεν ραγίζει

θα `βρισκα να σου τάξω

Πες μου πως να πετάξω

με δανεικά φτερά

Φωτιά μου εσύ κι αέρας

στο σύνορο τούτης της μέρας

Τη φλόγα σου δώσ' μου

και γίνε μου φως μου

χρυσόμαλλο δέρας

Φωτιά μου εσύ κι αέρας

στο σύνορο τούτης της μέρας

Το γέλιο σου δώσ' μου

και γίνε του κόσμου το πέρας

Της φυλακής μου πόρτα

εσύ και αντικλείδι

και γω μικρό στολίδι

στον άσπρο σου λαιμό

Θα πω ένα τραγούδι

σήκω να το χορέψεις

Τα μάτια να μου κλέψεις

για πάντα πριν χαθώ

Νεράιδα δίχως παραμύθι - Μιλτιάδης Πασχαλίδης

Σε είδα χαμένη να γυρνάς
στους δρόμους και να ψάχνεις για τη λήθη
τσιγάρο το φεγγάρι να κερνάς
μικρή νεράιδα δίχως παραμύθι

Κι αν είναι η αλήθεια μας μισή
μόνος κι εγώ όπως κι εσύ
βάλε με στα στήθη σου
να 'μαι το παραμύθι σου

Μάγισσες καίνε τα ραβδιά
χορεύοντας στη μέση του χειμώνα
κι εσύ γυρεύεις πρίγκιπες
σε τούτο τον παράξενο αιώνα

Κι αν είναι η αλήθεια μας μισή
μόνος κι εγώ όπως κι εσύ
βάλε με στα στήθη σου
να 'μαι το παραμύθι σου

Δίνεις παράσταση λοιπόν
με ρόλους που ονειρεύτηκες να ζήσεις
μετράς μες στου καθρέφτη το παρόν
σημάδια που δεν πρόλαβες να κρύψεις

Κι ας μείνει η αλήθεια μας μισή
μόνος κι εγώ όπως κι εσύ
βάλε με στα στήθη σου
να 'μαι το παραμύθι σου