Τα Αντίθετα - Βασίλης Σκουλάς

 

Γίνομαι ήλιος και σε καίω

μέρα νύχτα κλαίω

μέρα νύχτα φταίω

 

Γίνεσαι άπιαστη σελήνη

τι σ’ απομακρύνει

την ζωή μου σβήνει

 

Πως θα γενεί να ενωθούμε

ήλιος και φεγγάρι

μέρα και σκοτάδι

 

Πως θα γενεί ν’ αγαπηθούμε

φλόγα και ποτάμι

γόμα και μελάνι

 

Θέλω να μπω στον έρωτά σου

και στη μοναξιά σου

να γενώ η σκιά σου

 

Θέλω να μάθω απ’ το κορμί σου

κάθε σπιθαμή σου

κάθε δύναμή σου

 

Γίνομαι άστρο να σε φτάσω

να σε πλησιάσω

να μη σε τρομάξω

 

Γίνεσαι αγκάθι και πληγώνεις

κι όλο με μαλώνεις

πάντα με ματώνεις

 

Πως θα γενεί να ενωθούμε

ήλιος και φεγγάρι

μέρα και σκοτάδι

 

Πως θα γενεί ν’ αγαπηθούμε

φλόγα και ποτάμι

γόμα και μελάνι

 

Πως θα γενεί ν’ αγαπηθούμε

φλόγα και ποτάμι

γόμα και μελάνι

 

Κι εκεί που είμαι πικραμένος

μόνος ματωμένος

πόνους φορτωμένος

 

Ένα αεράκι με δροσίζει

κάποιο ρόδο ανθίζει

κι η ζωή μου αρχίζει

 

Γίνεσαι αγκάθι και πληγώνεις

κι όλο με μαλώνεις

πάντα με ματώνεις

Ένα φιλί - Χάρις Αλεξίου

 

Ποιος σκότωσε τα όνειρα, πες
ποιος έκοψε τόσες στιγμές
τις μικρές ανθισμένες χαρές
Δείξε μου ποιος
ποιος χρόνος περνώντας κι αυτός
με ένα δρεπάνι σκυφτός
πως θέρισε όλο το φως

Αχ, ένα φιλί…

Στην πόλη οδηγώντας αργά
τα σπίτια, μπαλκόνια γυρτά
ζωές που θα κρύβουν κι αυτά…
Πως έγινε, δες
πως στένεψαν τόσο οι οροφές
πως γίναν κουτιά οι καρδιές
Ποιος σκότωσε τα όνειρα, πες

Ένα φιλί
και τα όνειρα γίνονται πάλι
θέλω ένα φιλί
Μόνο ένα φιλί
η ζωή δανεική και μικρή
μα στα χείλη σου μοιάζει μεγάλη
θέλω ένα φιλί

Σε βρίσκω στο πλήθος ξανά
στους δρόμους που η πόλη σχολά
απρόβλεπτη που είν’ η ομορφιά
Πάλι γελάς
αμήχανα λίγο κοιτάς
Τι κοιτάς; Αγκαλιά να με πάρεις, δες
κανείς δε μας σκότωσε εμάς

Οι καλύτερές μου μέρες - Παναγιώτης Τσαφαράς

Αν ρωτήσεις τι αγάπησα σε σένα, 
αν ρωτήσεις είναι η πιο μικρή στιγμή.
Ο καφές στα χείλη σου τα αναμμένα, 
το φλιτζάνι με το στόμα σου εκεί.

Αν ρωτήσεις τι αγάπησα σε σένα, 
μη ρωτήσεις, είναι η πιο μικρή στιγμή.

Οι καλύτερές μου μέρες, 
οι καλύτεροί μου μήνες, 
τα καλύτερά μου χρόνια είσαι εσύ.

Κι όταν έρχονται οι Δευτέρες, 
κι όταν έρχονται οι χειμώνες, 
ένα γέλιο σου για σώμα μου αρκεί.

Ένα γεια και με κοιτάς απ’ την κουρτίνα, 
ένα γεια και είναι το χέρι σου σπαθί.
Στη ζωή που έξω γίνεται συντρίμμια
η εικόνα σου μου δίνει αντοχή.

Ένα γεια και με κοιτάς απ’ την κουρτίνα, 
τόσα γεια πάντα το χέρι σου σπαθί.

Οι καλύτερές μου μέρες, 
οι καλύτεροί μου μήνες, 
τα καλύτερά μου χρόνια είσαι εσύ.

Και όταν έρχονται οι Δευτέρες, 
και όταν έρχονται οι χειμώνες, 
ένα γέλιο σου για σώμα μου αρκεί.

Λαμπερές στιγμές - Έλλη Πασπαλά

Δες, σα σύννεφα αλλάζουν οι εποχές σαν εποχές αλλάζουν οι ζωές Δες, ποια λάθη μένουν λάθη ζωντανά και ποιος δεν τα ξανάκανε διπλά Κλαις, δε σου 'χω πει καρδιά μου, μη μου κλαις Θα λάμψουν όλα για όσα φταις θα γίνουν λαμπερές στιγμές Μη μου κλαις, μη μου κλαις Δες, αλλάζουν οι ενοχές άλλα κορμιά οι τύψεις που έχεις μ' είχανε παλιά Θες να στρώσουμε τραπέζι τις ζωές να δεις πως παίζουμε όλοι μας μ' αυτές; Κλαις, δε σου 'χω πει καρδιά μου, μη μου κλαις.

Εκδρομή - Δήμητρα Γαλάνη & Ευστάθιος Δράκος

Πώς είναι αυτοί κρυμμένοι μέσα σου

θέλω να τους δω και να φιληθώ μαζί τους

Να χαϊδέψω κάθε σου προφίλ,

εσύ μετά, εσύ και πριν

Θέλω μια εκδρομή των μυστικών

των φανερών και των χαμένων εαυτών

Να 'μαι και γυναίκα και αγόρι και μωρό

να σ' έχω άντρα και μητέρα και θεό

Σήκω να χορέψουμε μ' ό,τι μπορείς

Μ' ό,τι δεν ξέχασες κι άλλος κανείς

Χιλιάδες πρόσωπα εμείς...

Πιάσε το μαντήλι μου απ' την αρχή

κι από τα χείλη μου μισό φιλί

τ' άλλο μισό για πάντα εσύ...

Όλους τους δικούς σου κουβαλάς

παλιούς κι επόμενους κι εμάς

στα βήματα που προχωράς

Θέλω μια εκδρομή των μυστικών

των φανερών και των χαμένων εαυτών

Να 'μαι και γυναίκα και αγόρι και μωρό

να σ' έχω άντρα και μητέρα και θεό

Μπες μες στο χορό μ' ό,τι μπορείς

Μ' ό,τι δεν ξέχασες κι άλλος κανείς

Χιλιάδες πρόσωπα εμείς...

Πιάσε το μαντήλι μου απ' την αρχή

κι από τα χείλη μου μισό φιλί

τ' άλλο μισό για πάντα εσύ...

Ζήσε - Ελευθερία Αρβανιτάκη

Μπορεί να άλλαξες ματιά,

μπορεί να ντύνεσαι αλλιώς,

μα η μορφή δε με γελά

μέσα σου είσαι πάντα αυτός.

Αυτός που αγάπησα με μια

αυτός που έμεινα εκεί.

Κι αν με κοιτάζεις σοβαρά

μέσα σου τρέχει ένα παιδί

Ζήσε αυτό που μια φορά συμβαίνει!

Ζήσε αυτό το χτύπο που ανεβαίνει!

Τώρα και πλυμηρίζει όλο το σώμα

πάντα νικάμε στο τέλος εμείς

οι ευαίσθητοι της γης!

Κι αν είναι λίγη η χαρά,

κι αν είναι λίγος ο ουρανός,

κοίτα, ο άνθρωπος γυρνά

πάντα το βλέμμα προς το φως!

Κάνε την κίνηση λοιπόν

να γίνουν όλα αληθινά,

δες το μεγάλο μας κένο

πως το γεμίζει μια αγκαλιά!

Μπορεί να άλλαξες ματιά,

μπορεί να ντύνεσαι αλλιώς,

μα η μορφή δε με γελά

μέσα σου είσαι πάντα αυτός.

Κάνε την κίνηση λοιπόν

να γίνουν όλα αληθινά,

δες το μεγάλο μας κένο

πως το γεμίζει μια αγκαλιά!

Πες μου - Ελευθερία Αρβανιτάκη

Δε θέλω λόγια εγώ

σε ένα φάκελο κλειστό

χωρίς μια μυρωδιά

απ`τα δικά σου τα μαλλιά.

Δε θέλω γράμματα

να λένε πράγματα σκληρά

να λένε, ως εδώ εμείς οι δυο.

Δε θέλω λόγια εγώ

που δεν μπορώ να τα κοιτώ

θέλω να βλέπω το κορμί

που την αγάπη θ`αρνηθεί.

Αν θες να χωριστείς

να με κοιτάς και να το ζεις

ό,τι έχεις να μου πεις

εδώ να`ρθεις.

Πες μου, πες μου

πες πως θες να με νικάς

πως είσαι εντάξει,πως γελάς.

Πες μου,πες μου

πες πως θες να με νικάς

μα πρώτα

πες μου πώς μπορείς

ξεχνώντας με να ζεις.

Δε θέλω γράμματα

να περιγράφουν την καρδιά

να λεν πως κάποτε

αληθινά μ`αγάπησε.

Δε θέλω γράμματα

που να χωρίζουν σιωπηλά

ό,τι έχεις πες το εδώ

για να τ`ακούσουμε κι οι δυο........

Άρωμα - Ελευθερία Αρβανιτάκη

Μπαίνω στον κόσμο 

αυτόν που άφησες 

εσύ δεν είσαι μάτια μου 

μα όλα είναι εδώ 

Τα βήματα που βάδισες 

τα πράγματα που άγγιξες 

μα πιο πολύ το άρωμα 

με πνίγει στο λαιμό 

Έσπασα την κολώνια σου 

έσπασα το άρωμα σου 

και με τα χέρια μου αδειανά 

χορεύω χορεύω στα γυαλιά 

ατμός είναι τα μάτια σου 

κομμάτια τα φιλιά σου 

τώρα δεν έχω τίποτα 

να σε θυμίζει πια... 

Μπαίνω και ζω 

αυτό που άφησες 

πως έφυγες και έμεινες 

και είσαι ακόμα εδώ 

τα πρόσωπα που αγάπησες 

τα δάκρυα που δάκρυσες 

τα γέλια σου που γέλασες 

εγώ τα ξενυχτώ

Δες καθαρά - Ανδριάνα Μπάμπαλη

Αν θα βγεις δε θα βγω μέσα θα κλειστώ

ένα φως θα κρεμάσω για να έχω ουρανό

θα κοιτώ θα γελάω θα φυσάω τον καπνό

και θα λέω δεν πονάω μα βαθιά θα πονώ

Η καρδιά, η καρδιά μου έτσι είναι η καρδιά

θα τη βρω θα την πιάσω θα την πάρω αγκαλιά

και θα βγω άλλο βράδυ με φιλιά και ποτά

και θα λέω είμαι εντάξει μα δε θα΄μαι καλά

Δες καθαρά για σένα υπάρχω

δες καθαρά εσένα θα΄χω

πάντα βαθιά σαν σφαίρα στην καρδιά

σαν σφαίρα στην καρδιά.

Κι αν με δεις κι αν σε δω έναν ξένο κοιτώ

και δε θα σε γνωρίζω και δε θα σε κρατώ

η ζωή μου θα κυλάει σαν βροχή σαν νερό

και εγώ δε θα σ΄έχω και θα λέω δεν πονώ.

Η ζωή, η ζωή μου θα γεμίζει μπετό

ένας άνθρωπος χτίζει τον πιο ωραίο γκρεμό

και θα πάω και θα πέσω και μετά θα γελώ

και θα λέω δεν πονάω μα βαθιά θα πονώ

Δες καθαρά για σένα υπάρχω

δες καθαρά εσένα θα΄χω

πάντα βαθιά σαν σφαίρα στην καρδιά

σαν σφαίρα στην καρδιά

Δες καθαρά αυτή η φωνή

για σένα ξεσπά, για σένα αντηχεί

πιο δυνατά

για σένα τραγουδά...

Αντικριστά (Σ΄αγαπώ πολύ) - Μακεδόνας, Γλυκερία

Σ' αγαπώ πολύ
πιο πολύ με πας
σ' έχω φτάσει εκεί
που πιο πέρα σπας

Είναι ο έρωτας
τόσο δυνατός
σήκωσες βουνά
σε λυγίζει αυτός
σε λυγίζει αυτός
σε λυγίζει αυτός

Σ' αγαπώ πολύ
πιο πολύ κανείς
όποιος αγαπά
δεν θα γίνει εμείς

Γιατί εμείς οι δυο
πήγαμε μπροστά
από 'δω μαζί
και από χωριστά
αντικριστά
αντικριστά

Σ' αγαπώ πολύ
πιο πολύ δεν ζεις
δε θέλω να μπορείς
πια να μ' αρνηθείς

Μα και αν μ' αρνηθείς
θα 'μαι πάντα εκεί
στο όχι που θα πεις
να φωνάζω μη
να φωνάζω μη
να φωνάζω μη

Η αγάπη πού πάει - Άλκηστις Πρωτοψάλτη & Στέφανος Κορκολής

Η νύχτα και τ` αστέρια παίρνουνε φωτιά
μα εμένα η ψυχούλα μου κρυώνει
σηκώνεται μια δίνη στον ορίζοντα
θα είναι της αγάπης μας η σκόνη.

Το πρώτο-πρώτο γέλιο σου να` ρχότανε
στα χείλη μου για λίγο να γελούσε
εκείνη η στιγμή που σ` ερωτεύτηκα
στο σώμα μου για πάντα θα διαρκούσε.

Η αγάπη πού πάει
πώς σκορπίζει, πώς σπάει
πώς τελειώνουν δυο άνθρωποι μόνοι;
Δεν μπορεί όλα αυτά
που μετράμε αγκαλιά
σε μια ώρα να γίνονται σκόνη.

Η αγάπη πού πάει
πώς σκορπίζει, πώς σπάει
δεν μπορεί, δεν μπορεί
κάτι μένει.
Με ό,τι μένει λοιπόν
πάνω στο παρελθόν
σ` αγαπώ, σ` αγαπώ
κολλημένη, κολλημένη.

Θα πάρει ο αέρας τα κομμάτια μας
τους δυο μας θα σκορπίσει ως το φεγγάρι
θα λιώσει το φεγγάρι από τη θλίψη μας
κι ένα κενό τη θέση του θα πάρει.

Όπου πας θα σε κοιτάζω - Γιάννης Κότσιρας

'Οπως φεύγεις άνοιξε μου
Στο τσεπάκι σου να μπω
Δεν θα σε καθηστερίσω,
δεν θα σε στεναχορώ

Μονο όπου θα πηγαίνεις
Να 'ρχομαι δειλά κ εγω
να πατώ στα βήματα σου
και ότι ζεις εσύ να ζω

Όπου πας θα σε κοιτάζω όπου φτάνεις
θα 'μαι εκει ,δεν μπορω να ζω τον κόσμο
αν δε ζεις κ εσυ μαζί

Είναι άγριος ο κόσμος
μη μ'αφήσεις να χαθώ
που δεν έμαθα ποτέ μου
πως να κάνω το σκληρό

Μια σκιά σου φωτισέ μου
στο κορμή σου μια ρογμή
να τη ζω να τη φιλάω
μέχρι που να γιατρευτεί

Σβήσε το φεγγάρι - Δημήτρης Μητροπάνος

Φύγε αφού το θέλεις,
πώς να σ' εμποδίσω,
με τα λόγια δεν μπορώ.
Φύγε αφού το θέλεις,
δεν θα τρέξω πίσω,
δεν θα σε παρακαλώ.
Φύγε και θα μείνω
στ' άδειο μαξιλάρι
να μετράω το κενό.
Μόνο όπως θα φεύγεις
κάνε μου μια χάρη:
σβήσε το φεγγάρι,
σβήσ' το απ' τον ουρανό μου.

Σβήσε το φεγγάρι,
σβήσε μου τα μάτια,
σβήσε μου τις λέξεις
να μη σε φωνάξω πίσω.
Σβήσε το φεγγάρι,
σπάσ' το σε κομμάτια
να μη δω που φεύγεις,
να μη σε ξαναγαπήσω.
Σβήσε το φεγγάρι.

Φύγε αφού το θέλεις
με κορμί σκυμμένο,
με το βλέμμα χαμηλά.
Φύγε αφού το θέλεις,
σε καταλαβαίνω,
όποιος φεύγει δεν μιλά.
Φύγε και για μένα
μη σ' ενδιαφέρει,
τίποτα δεν σου ζητώ.
Μόνο όπως θα φεύγεις
άπλωσε το χέρι,
σβήσε αυτό τ' αστέρι,
σβήσ' το απ' τον ουρανό μου....

Σε θέλω εδώ - Δήμητρα Γαλάνη

Σε θέλω εδώ για να μπορώ
όλα όσα ζω να’ναι δικά μου
να’σαι πληγή απ’την πληγή
να’σαι χαρά απ’τη χαρά μου
να’σαι εδώ γιατί η ζωή
με ένα σώμα δεν αρκεί
σε θέλω εδώ για να υπάρχω

Σε θέλω εδώ για να μπορώ
να’χω έναν άνθρωπο δικό μου
με τη σιωπή να του μιλώ
όπως μιλάω στον εαυτό μου
και να μοιράζομαι στα δυο
τ’άστρα το χρώμα το λεπτό
ότι κι αν γίνει καρδιά μου
εσύ να’σαι εδώ

Να μπορώ να σ’αγαπήσω
να μπορώ να σε μισήσω
με το βλέμμα να σου δείξω
χωρίς να μιλήσω
τι θέλω να πω

Σε θέλω εδώ να σε κοιτώ
να σε ξυπνώ να σε κοιμίζω
σε θέλω εδώ για να μπορώ
κάτι από αγάπη να θυμίζω
να’σαι εδώ γιατί η ζωή
με ένα σώμα δεν αρκεί
ότι κι αν γίνει καρδιά μου
εσύ να’σαι εδώ

Να μπορώ να σ’αγαπήσω
να μπορώ να σε μισήσω
με το βλέμμα να σου δείξω
χωρίς να μιλήσω
τι νιώθω

Σε θέλω εδώ γιατί η ζωή
με ένα σώμα δεν αρκεί
ό,τι κι αν γίνει σε θέλω
σε θέλω εδώ
σε θέλω εδώ

Εγώ για σένα - Ραλλία Χρηστίδου

Η Ραλλία Χρηστίδου γεννήθηκε το 1979 στο Ν.Ηράκλειο Αττικής. Ξεκίνησε μαθήματα κλασικής κιθάρας σε ηλικία 8 ετών στο Εθνικό Ωδείο, από όπου αποφοίτησε στα 22 της χρόνια με βαθμό πτυχίου άριστα.

        Με ρωτάς εγώ για σένα τι θα έκανα,
αν θα το `σκαγα μια μέρα απ’ τη δουλειά,
αν θα το `σκαγα μια μέρα για να φύγουμε,
με τ’ αυτοκίνητο για κάπου στ’ άγνωστο.

Με ρωτάς εγώ για σένα τι θα έκανα,
αν θα άφηνα μια στάλα εγωισμού,
αν θα σ’ άφηνα ή αν πίσω σου θα έτρεχα,
ρωτάς αν θα `πεφτα για σένα στη φωτιά.

Εγώ για σένα, εγώ για σένα,
για σένα θα `πεφτα πιο κάτω απ’ τον καθένα.
Eγώ καρδιά μου, εγώ καρδιά μου,
εγώ θα σκότωνα για σένα τα όνειρά μου.

Μη ρωτήσεις τι κάνω για σένα, τι χάνω,
αν μπορώ να κοπώ, να καώ, να πεθάνω.
Mη ρωτήσεις τι δίνω για σένα, ψυχή μου,
μια στιγμή, μια βραδιά, μια ζωή, τη ζωή μου.

Εγώ για σένα, εγώ για σένα,
για σένα θα `πεφτα πιο κάτω απ’ τον καθένα.
Eγώ καρδιά μου, εγώ καρδιά μου,
εγώ θα σκότωνα για σένα τα όνειρά μου.

Με ρωτάς εγώ για σένα τι θα έκανα,
αν θα άφηνα μια στάλα εγωισμού,
αν θα σ’ άφηνα ή αν πίσω σου θα έτρεχα,
ρωτάς αν θα `πεφτα για σένα στη φωτιά.

Μη ρωτήσεις τι κάνω για σένα, τι χάνω,
αν μπορώ να κοπώ, να καώ, να πεθάνω.
Mη ρωτήσεις τι δίνω για σένα, ψυχή μου,
μια στιγμή, μια βραδιά, μια ζωή, τη ζωή μου.

Εγώ για σένα, εγώ για σένα
για σένα θα `πεφτα πιο κάτω απ’ τον καθένα.
Eγώ καρδιά μου, εγώ καρδιά μου,
εγώ θα σκότωνα για σένα τα όνειρά μου.

Όπου πας θα σε κοιτάζω - Γ.Κότσιρας

                                          
                                            
                                                                                 

                 Όπως φεύγεις άνοιξέ μου στο τσεπάκι σου να μπω
δε θα σε καθυστερήσω, δε θα σε στεναχωρώ
Μόνο όπου θα πηγαίνεις να ‘ρχομαι δειλά κι εγώ,
να πατώ τα βήματά σου κι ό,τι ζεις εσύ να ζω

Όπου πας θα σε κοιτάζω,
όπου φτάνεις θα ‘μαι εκεί
Δεν μπορώ να ζω τον κόσμο
αν δε ζεις κι εσύ μαζί

Είναι άγριος ο κόσμος μη μ’ αφήσεις να χαθώ
που δεν έμαθα ποτέ μου πώς να κάνω το σκληρό
Μια σκιά σου φώτισέ μου, στο κορμί σου μια ρωγμή
να τη ζω, να τη φιλάω μέχρι που να γιατρευτεί

Όπου πας θα σε κοιτάζω,
όπου φτάνεις θα ‘μαι εκεί
Δεν μπορώ να ζω τον κόσμο
αν δε ζεις κι εσύ μαζί

Σε θέλω εδώ - Γ.Καραδήμος, Δ. Γαλάνη

Ο Γιώργος Καραδήμος είναι συνθέτης, στιχουργός και τραγουδιστής του ελαφρού τραγουδιού. Γεννήθηκε το 1975 στην Αθήνα. Σπούδασε δημοσιογραφία  αλλά δεν εξάσκησε ποτέ το επάγγελμα καθώς τον κέρδισε το τραγούδι.

Ξεκίνησε την καριέρα του το1994 συμμετέχοντας στη μουσικοθεατρική παράσταση της Σοφίας Σπυράτου και της ομάδας "Ροές". Το2001 συμμετείχε στην παράσταση Sold οut του Σταμάτη Κραουνάκη, σαν μέλος της ομάδας Σπείρα Σπείρα.

                              

                                  

Σε θέλω εδώ για να μπορώ
όλα όσα ζω να'ναι δικά μου
να'σαι πληγή απ'την πληγή
να'σαι χαρά απ'τη χαρά μου
να'σαι εδώ γιατί η ζωή
με ένα σώμα δεν αρκεί
σε θέλω εδώ για να υπάρχω

Σε θέλω εδώ για να μπορώ
να'χω έναν άνθρωπο δικό μου
με τη σιωπή να του μιλώ
όπως μιλάω στον εαυτό μου
και να μοιράζομαι στα δυο
τ'άστρα το χρώμα το λεπτό
ότι κι αν γίνει καρδιά μου
εσύ να'σαι εδώ

Να μπορώ να σ'αγαπήσω
να μπορώ να σε μισήσω
με το βλέμμα να σου δείξω
χωρίς να μιλήσω
τι θέλω να πω

Σε θέλω εδώ να σε κοιτώ
να σε ξυπνώ να σε κοιμίζω
σε θέλω εδώ για να μπορώ
κάτι από αγάπη να θυμίζω
να'σαι εδώ γιατί η ζωή
με ένα σώμα δεν αρκεί
ότι κι αν γίνει καρδιά μου
εσύ να'σαι εδώ

Να μπορώ να σ'αγαπήσω
να μπορώ να σε μισήσω
με το βλέμμα να σου δείξω
χωρίς να μιλήσω
τι νιώθω

Σε θέλω εδώ γιατί η ζωή
με ένα σώμα δεν αρκεί
ό,τι κι αν γίνει σε θέλω
σε θέλω εδώ
σε θέλω εδώ