Το τριζόνι - Σούλα Μπιρμπίλη

Κοιμήθηκα κοιμήθηκα

στου γιασεμιού την ευωδιά

Στην ερημιά του φεγγαριού

στο κυματάκι του γιαλού

 

Οι άνθρωποι μ’ αρνήθηκαν

κανείς δε μου σιμώνει

Μόνο μου κάνει συντροφιά

της νύχτας το τριζόνι:

 

Έννοια σου λέει έννοια σου

κι εγώ είμαι δω κοντά σου

Για συντροφιά στην έγνοια σου

και για παρηγοριά σου

 

Τρι και τρι τρι και τρι

τι πικρή που ‘ναι η ζωή

Τι γλυκιά και τι πικρή

τρι και τρι και τρι και τρι

 

Κοιμήθηκα κοιμήθηκα

στων Αρχαγγέλων τη σκιά

Στων φύλλων το μουρμουρητό

στων άστρων τον χρυσό γιαλό

 

Οι άνθρωποι μ’ αρνήθηκαν

κανείς δε μου σιμώνει

Μονάχα μου αποκρίνεται

της νύχτας το τριζόνι:

 

Είμαι μικρό πολύ μικρό

μα ‘ναι ο Θεός μεγάλος

Αυτό ποτέ δε θα σ’ το πω

μήτε κανένας άλλος

 

Τρι και τρι τρι και τρι

τι πικρή που ‘ναι η ζωή

Τι γλυκιά και τι πικρή

τρι και τρι και τρι και τρι.

Το κοχύλι - Αφροδίτη Μάνου

Έπεσα για να κολυμπήσω

κι άφησα την καρδιά μου πίσω

Άφησα την καρδιά μου χάμω

σαν το κοχύλι μες την άμμο

Πέρασαν όλες οι κοπέλες

με τα μαγιό και τις ομπρέλες

Ύστερα πέρασαν οι φίλοι

κανείς δε βρήκε το κοχύλι

Χρόνους και χρόνους κολυμπάω

που να ν αγάπη για να πάω

Έφαγε η θάλασσα το βράχο

κι έμεινε το νησί μονάχο

Άξιον Εστί - Ανοίγω το στόμα μου - Γιάννης Κότσιρας

Ανοίγω το στόμα μου

κι αναγαλλιάζει το πέλαγος

Και παίρνει τα λόγια μου

στις σκοτεινές του τις σπηλιές

Και στις φώκιες τις μικρές

τα ψιθυρίζει

Τις νύχτες που κλαιν

των ανθρώπων τα βάσανα. 

Χαράζω τις φλέβες μου

και κοκκινίζουν τα όνειρα

και τσέρκουλα γίνονται

στις γειτονιές των παιδιών

Και σεντόνια

στις κοπέλες που αγρυπνούνε

Κρυφά για ν' ακούν

των ερώτων τα θαύματα

Στον παράδεισο - Μαρία Παπανικολάου

                       

Στον Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί

Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στη θάλασσα

Με κρεβάτι μεγάλο και μια πόρτα κλειστή

Έχω ρίξει μες στ άπατα μιαν ηχώ

Να κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ

Να σε βλέπω μισή να περνάς στο νερό

Και μισή να σε κλαίω μες στον Παράδεισο

Όμορφη και παράξενη πατρίδα -Γιώργος Νταλάρας

Όμορφη και παράξενη πατρίδα
ω σαν αυτή που μου 'λαχε δεν είδα

Ρίχνει να πιάσει ψάρια πιάνει φτερωτά
στήνει στην γη καράβι κήπο στα νερά
κλαίει φιλεί το χώμα ξενιτεύεται
μένει στους πέντε δρόμους αντρειεύεται

Όμορφη και παράξενη πατρίδα
ω σαν αυτή που μου 'λαχε δεν είδα

Κάνει να πάρει πέτρα την επαρατά
κάνει να τη σκαλίσει βγάνει θάματα
μπαίνει σ' ένα βαρκάκι πιάνει ωκεανούς
ξεσηκωμούς γυρεύει θέλει τύρρανους

Όμορφη και παράξενη πατρίδα
ω σαν αυτή που μου 'λαχε δεν είδα

Το παράπονο - Ελευθερία Αρβανιτάκη

Εδώ στου δρόμου τα μισά
έφτασε η ώρα να το πω
άλλα είναι εκείνα που αγαπώ
γι' αλλού γι' αλλού ξεκίνησα.

Στ' αληθινά στα ψεύτικα
το λέω και τ' ομολογώ.
Σα να 'μουν άλλος κι όχι εγώ
μες στη ζωή πορεύτηκα.

Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν τα κυνηγά,
πάντα πάντα θα 'ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει.

Το δελφινοκόριτσο - Μ. Βιολάρης

Ο Μιχάλης Βιολάρης, γεννήθηκε στην Λευκωσία τον Ιανουάριο του 1944. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Αθήνα το 1966 σε μπουάτ , όπου έπαιζε πιάνο και μεσουράνησε την δεκαετία του ΄70.

 Εκεί στης Ύδρας τ’ ανοιχτά και των Σπετσών
να σου μπροστά μου ένα δελφινοκόριτσο
Μωρέ τού λέω πούν’ το μεσοφόρι σου
έτσι γυμνούλι πας να βρεις τ’ αγόρι σου

Άιντε μωρό μου, ανέβα και κινήσαμε
πέντε φορές τους ουρανούς γυρίσαμε

Αγόρι εγώ δεν έχω, μου αποκρίνεται
Βγήκα μια τσάρκα για να δω τι γίνεται
Δίνει βουτιά στα κύματα και χάνεται
ξανανεβαίνει κι απ’ τη βάρκα πιάνεται

Άιντε μωρό μου...

Θεέ μου, συγχώρεσέ με, σκύβω για να δω
κι ένα φιλί μου δίνει, το παλιόπαιδο
Σα λεμονιά τα στήθη του μυρίζουνε
κι όλα τα μπλε στα μάτια του γυαλίζουνε

Άιντε μωρό μου...

Το μαγισσάκι - Νένα Βενετσάνου

Η Νένα Βενετσάνου είναι συνθέτης και τραγουδίστρια. Γεννήθηκε στην Αθήνα το έτος 1955. Προικισμένη  με σπάνια φωνή εμπλούτισε το έντεχνο Ελληνικό τραγούδι. Σε ηλικία 6 ετών πήρα τα πρώτα μαθήματα μουσικής σε πιάνο.

 

Από τους χρόνους τους παλιούς το `χω βαθύ μεράκι

να βγω στις πέρα θάλασσες να βρω το μαγισσάκι

Τ’ άπιαστο σαν αερικό στην εμορφιά του Μάης

που αν κάνεις να τον μυριστείς αλίμονό σου εκάεις

Έβγα έβγα μαγισσάκι χτύπα χτύπα το ραβδάκι

ντο και ρε και μι και φα μες στα ροζ τα σύννεφα

Τι ζουμπούλια και τι κρίνα τι και τούτα τι κι εκείνα

ντο και ρε και φα και μι φούχτα μου και δύναμη

Ποιος θα μου δώκει δύναμη κι ένα μακρύ καμάκι

να βγω στις πέρα θάλασσες να βρω το μαγισσάκι

Που `ναι σπηλιά του ο ουρανός άγγελος η μαμά του

κι αφρός το φουστανάκι του στην άκρια του κυμάτου

Χτύπα χτύπα το ραβδάκι γίνε το νερό στ’ αυλάκι

φα και ρε και μι και ντο μες στο μπλε το ξάγναντο

Τα παπιά και τα βαπόρια παν μαζί και πάνε χώρια

έξι τέσσερα κι οχτώ γούρι μου και φυλαχτό

Ανοίξτε πύλες κι εκκλησιές ν’ ανάψω ένα κεράκι

να κάνει θαύμα στα κρυφά για με το μαγισσάκι

Που να κοιμάμαι ξυπνητός να τρέχω ξαπλωμένος

και να με λεν χωρίς καρδιά μα να `μαι ερωτευμένος

Έβγα έβγα μαγισσάκι χτύπα χτύπα το ραβδάκι

ντο και ρε και μι και φα μες στα ροζ τα σύννεφα

Τα παπιά και τα βαπόρια παν μαζί και πάνε χώρια

έξι τέσσερα κι οχτώ γούρι μου και φυλαχτό