Εσένα Περιμένω - Παυλίνα Βουλγαράκη

Κάποιον να με κοιτάει στα μάτια Πόσο δύσκολο άραγε να' ναι; Που είσαι όταν με κάνουνε κομμάτια; Έλα να μου μάθεις πως είναι να μ’ αγαπάνε Κάποιον να μην τρέμει τη σιωπή μου Δυο φορές να με κρατάει όταν φοβάμαι Να γκρεμίζει και να πλάθει τη δομή μου Μήπως και αρχίσω επιτέλους να κοιμάμαι Γιατί με έχεις αφήσει μόνη τόσα χρόνια; Να δίνω το σεντόνι μου σε θύτες και σε πιόνια Ό,τι έχω αγάπησει σ’ έχει μέσα του κρυμμένο Όμως ακόμα εσένα περιμένω Κουράστηκα σε ξένους να σε φτιάχνω Να σκέφτομαι πως θα ‘ταν το άγγιγμα σου Έλα πέσε στις πληγές μου επάνω Γίνε φως καψ’ τες και φτάσε στην καρδιά μου Δεν σ’ έχω κι όλο νιώθω πως σε χάνω Κάπου υπάρχεις κι ούτε ξέρω πως ηχεί το όνομα σου Γιατί με έχεις αφήσει μόνη τόσα χρόνια; Να δίνω το σεντόνι μου σε θύτες και σε πιόνια Ό,τι έχω αγαπήσει Σ’ έχει μέσα του κρυμμένο Όμως ακόμα εσένα περιμένω

Λαβύρινθοι - Παυλίνα Βουλγαράκη & Μπάμπης Στόκας

Λαβύρινθους που φτιάχνουμε

ή που μας επιβάλουνε

και τρέχουμε από δαίμονες,

ίδέες έμμονες κι ανθρώπους.

Μας τρώει κάτι μέσα μας

και χάνουμε τη μπέσσα μας.

Κι αυτοί που δεν αντέξαμε

και καταρρεύσαμε στα ψέυτικα του κόσμου,

οι πιο ακριβοθώρητοι,

σκληροί, σχεδόν αόρατοι

μπορέσαμε να γίνουμε,

για να μείνουμε καθ` ένας ο εαυτός του.

Τι κι αν δεν μου μιλάς πια,

τι κι αν δεν έχω ούτε σένα,

είμαι κι εγώ που δεν τα λέω σε κανενα.

Τι κι αν δεν μου μιλάς πια,

τι κι αν δεν έχω ούτε σένα

να δίνεις σάρκα σε νοήματα χαμένα,

με ένα βλέμμα.

Τη γαλήνη ψάχνουμε,

μεγάλη λέξη ακούμε

και πάμε τρέχοντας,

έχοντας για όλα συγχωροχάρτι.

Κι αν βρίσκαμε το θάρρος μας

να διώξουμε το βάρος μας

και σ` ό,τι ονειρευόμαστε

να μη φοβόμαστε.

Να η καρδιά μου, παρ` τη.

Ας το κάνουμε για χάρη μας,

τιμή μας και καμάρι μας,

ό,τι έχουμε να δώσουμε

κι ας παραδώσουμε

άοπλα την αγάπη.