Με ξέχασες σαν αμαρτία που δε θέλεις να θυμάσαι πια
Με ξέχασες όπως ξεχνάνε τα παλιά παιχνίδια τα παιδιά
Ανήκω τώρα σε ένα παρελθόν θολό σαν γκρίζο δειλινό
Καμπάνα ραγισμένη που ξανά δε θα σημάνει εσπερινό
Τις νύχτες στο κορμί μου τα σημάδια σου ζητώ
μ’ αγάπησες ποτέ η να `ταν όνειρο κι αυτό
Να `ταν όνειρο κι αυτό...
Με ξέχασες σαν δάκρυ που τα μάτια σου δεν τα θαμπώνει πια
Απ’ τη ζωή σου μ’ έσβησες χωρίς να αφήσω ούτε μια σκιά
ούτε μια σκιά...