Χρώματα πήρα και καμβά - Μάριος Φραγκούλης

Μάριος Φραγκούλης  γεννήθηκε το έτος 1967 στην Ζιμπάμπουε της Αφρικής, αλλά μεγάλωσε στην Αθήνα. Είναι τενόρος, ηθοποιός και έχει ακολουθήσει  καριέρα στο ελαφρό τραγούδι, το μιούζικαλ την όπερα και την αρχαία τραγωδία. Κατάγετε από την Κάσο της Δωδεκανήσου. Σπούδασε βιολί από τα δώδεκα του χρόνια. Σε ηλικία 11 ετών έκανε την πρώτη του δισκογραφική δουλειά ….

Χρώματα πήρα και καμβά
Για να σε ζωγραφίσω
Και με το χρώμα τ' ουρανού
άγγελο να σε ντύσω

Χρώματα πήρα και καμβά
Όνειρα μαγεμένα
Και μ' όλα τα άστρα αγκαλιά
Ζωγράφισα εσένα

Κόκκινος ήλιος η καρδιά μου
Τ' αγέρι θα 'ναι θαλασσί
Πράσινη θάλασσα η ματιά μου
Και τ' όνειρό μου θα 'σαι συ

Τη νύχτα η μέρα θα κεντήσει
Με της αγάπης μου το φως
Χιλιάδες άστρα να σκορπίσει
Με τη μορφή σου ο ουρανός

Χρώματα πήρα και καμβά
Και όνειρα βαμμένα
Και της ζωής σου τα κλειδιά
Πορτρέτα φυλαγμένα

Κόκκινος ήλιος η καρδιά μου
Τ' αγέρι θα 'ναι θαλασσί
Πράσινη θάλασσα η ματιά μου
Και τ' όνειρό μου θα 'σαι συ

Τη νύχτα η μέρα θα κεντήσει
Με της αγάπης μου το φως
Χιλιάδες άστρα να σκορπίσει
Με τη μορφή σου ο ουρανός

Χρώματα πήρα και καμβά
Και όνειρα βαμμένα
Και της ζωής σου τα κλειδιά
Πορτρέτα φυλαγμένα

Είχα μια αγάπη μια φορά - Μανώλης Λιδάκης

Μανώλης Λιδάκης είναι τραγουδιστής του λαϊκού και έντεχνου τραγουδιού. Γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης το έτος 1961 και άρχισε να ασχολείται με την μουσική από τα εννέα του χρόνια και κάνει σπουδές στην κιθάρα και στα πνευστά. Από το 1970 έως το 1977 συμμετείχε στη φιλαρμονική του Ηρακλείου, παίζοντας εμφώνιο και τρομπέτα. Το 1982 πηγαίνει στην Αθήνα όπου παίρνει μέρος στην τηλεοπτική εκπομπή « να η ευκαιρία », η οποία και γίνετε το μέσο για την υπογραφή του πρώτου του συμβολαίου με δισκογραφική εταιρεία.

Είχα μια αγάπη μια φορά που 'μοιαζε λίγο
στη θλίψη μόνο με τη φτωχογειτονιά
εκεί που η σκέψη ακροπατεί σαν το φονιά
για να τη δει απ' τη γωνιά
πώς να ξεφύγω

Μοιάζουν οι δρόμοι μας σπαθιά που συναντιούνται
μέσα στη νύχτα και ραΐζουν τη σιωπή
αίμα στ' αχείλι και στο βλέμμα αστραπή
πες μου ποιο στόμα να τα πει
και πώς ξεχνιούνται

Τ' όνειρο μικρή σαν χαθώ νωρίς
κάμε φυλαχτό για να το φορείς
ράψε δυο πουλιά με κλωστή χρυσή
τό 'να να 'μαι εγώ, τ' άλλο να 'σαι εσύ.

Πέρασε κόσμε κι η παράσταση θ' αρχίσει
και θα τα πούμε σα δυο φίλοι γκαρδιακοί
που σμίξανε κάποια θλιμένη Κυριακή
σε μια ταβέρνα ερημική
κι έχουν μεθύσει

Άσπρο πουκάμισο θα βάλω απόψε πάλι
να πέσει απάνω του σαν ταύρος ο καιρός
δώσε μου μάνα την ευκή να βγώ γερός
πόλεμος είναι και χορός
και παραζάλη

Τ' όνειρο μικρή σαν χαθώ νωρίς
κάμε φυλαχτό γιά να το φορείς
ράψε δυο πουλιά με κλωστή χρυσή
το 'να να 'μαι εγώ, τ' άλλο να 'σαι εσύ.