Δεν κλαίω γι αυτά που μου 'χεις πάρει - Α. Καλογιάννης

Σε βρήκα για μια νύχτα μόνη
και πότε θα σε ξαναβρώ,
η θύμησή σου με σταυρώνει
σ' έναν κατάφωτο σταυρό,
η θύμησή σου με σταυρώνει
σ' έναν κατάφωτο σταυρό.

Δεν κλαίω γι' αυτά που μου 'χεις πάρει
γι' αυτά που μου 'χεις αρνηθεί
μου 'χεις χαρίσει ένα φεγγάρι
γαλάζιο, ανείπωτο, βαθύ.
Δεν κλαίω γι' αυτά που μου 'χεις πάρει.

Στη τρυφερή σου την παλάμη
κουρνιάζουν τα χρυσά πουλιά
ποιαν αμαρτία να 'χω κάνει
και μου 'χουν λείψει τα φιλιά,
ποιαν αμαρτία να 'χω κάνει
και μου 'χουν λείψει τα φιλιά.

Δεν κλαίω γι' αυτά που μου 'χεις πάρει
γι' αυτά που μου 'χεις αρνηθεί,
μου 'χεις χαρίσει ένα φεγγάρι
γαλάζιο, ανείπωτο, βαθύ.
Δεν κλαίω για αυτά που μου 'χεις πάρει.

Ότι αγάπησα - Α. Καλογιάννης

Ήσουνα κι εσύ μια φάρσα μέσα στη ζωή,
πικρό αστείο μες στη συντροφιά,
ένα τραγούδι που μου καίει την καρδιά.

Ό,τι αγάπησα τώρα το παράτησα,
μόνη μου πεθυμιά η λησμονιά, η λησμονιά.

Ήμουνα κι εγώ αστέρι δίχως ουρανό,
μια προσευχή και ένας στεναγμός
που δεν τον άκουσε ποτέ του ο Θεός.

Ό,τι αγάπησα τώρα το παράτησα,
μόνη μου πεθυμιά η λησμονιά, η λησμονιά.