Όπου πας θα σε κοιτάζω - Γ.Κότσιρας

                                          
                                            
                                                                                 

                 Όπως φεύγεις άνοιξέ μου στο τσεπάκι σου να μπω
δε θα σε καθυστερήσω, δε θα σε στεναχωρώ
Μόνο όπου θα πηγαίνεις να ‘ρχομαι δειλά κι εγώ,
να πατώ τα βήματά σου κι ό,τι ζεις εσύ να ζω

Όπου πας θα σε κοιτάζω,
όπου φτάνεις θα ‘μαι εκεί
Δεν μπορώ να ζω τον κόσμο
αν δε ζεις κι εσύ μαζί

Είναι άγριος ο κόσμος μη μ’ αφήσεις να χαθώ
που δεν έμαθα ποτέ μου πώς να κάνω το σκληρό
Μια σκιά σου φώτισέ μου, στο κορμί σου μια ρωγμή
να τη ζω, να τη φιλάω μέχρι που να γιατρευτεί

Όπου πας θα σε κοιτάζω,
όπου φτάνεις θα ‘μαι εκεί
Δεν μπορώ να ζω τον κόσμο
αν δε ζεις κι εσύ μαζί

Αλεξάνδρεια - Γ.Κότσιρας, Α.Πρωτοψάλτη

                                                                          

       Ο αλεξανδρινός ο καθαρός ο ουρανός
στον έρωτα είναι σαν διαμάντι ανθεκτικός
κι όπως καθρεφτίζεται στη θάλασσα ζεστός
λες γιασαλάμ να κι ένας άξιος μισθός

Βρε γιασαλάμ πού να το φανταστώ
τόσο γλυκό το φθινόπωρο αυτό
τούτος ο ουρανός ο φθινοπωρινός
είναι ο αυθεντικός ο αλεξανδρινός

Το ένα μου λιμάνι είναι δυτικό
το άλλο το παλιό ανατολικό
έχω αεροδρόμιο στο βοριά
κι ένα αρχαίο φάρο προς το νοτιά

Ναι ο ουρανός ο καθαρός ο αυθεντικός
στην Αλεξάνδρεια είναι τόσο ανθεκτικός
που όταν σκάει το κύμα δυνατά στο Κάιτ Μπέι
παντάν παντάν βρε γιασαλάμ ο έρωτας λέει

Γιασαλάμ θα πει τόσα χώρεσα
που το δαίμονά μου συγχώρεσα
για όλα του τα πάθη τα άγρια
γιασαλάμ θα πει Αλεξάνδρεια