Αν μ αγαπάς - Τάνια Τσανακλίδου

Αν μ’ αγαπάς

θα κλέψω χρώμα της φωτιάς και λευκό πανί

οι δυο μαζί να ζωγραφίσουμε ξανά τη ζωή

Αν μ’ αγαπάς

δε θα `χει γκρίζο πουθενά να κοιτάς.

Θα με κρατάς και σε λιμάνια γιορτινά θα με πας

Μα αν όλα αυτά

που μοιάζουν όνειρα τρελά γίνουν μια κραυγή

αν όλα αυτά κι ό,τι κι αν έχω φανταστεί δε θα `ρθει

θα `ναι χαμός θα σκοτεινιάσει όλο το φως θα σβηστεί

ίσως γιατί για μένα ο κόσμος είσ’ εσύ μόνο εσύ

Αν μ’ αγαπάς

δε θα `χει σύνορα για μας ούτε μοναξιά

με το βοριά και με τ’ αστέρια της νυχτιάς συντροφιά

Αν μ’ αγαπάς

με λόγια μόνο της καρδιάς θα μιλάς

θα με κρατάς και σε λιμάνια γιορτινά θα με πας

Αν μ’ αγαπάς

δε θα `χει γκρίζο πουθενά να κοιτάς

θα με κρατάς και σε λιμάνια γιορτινά θα με πας

Αν μ’ αγαπάς

θα κλέψω χρώμα της φωτιάς μόνο αν μ’ αγαπάς

Αν μ’ αγαπάς

δε θα `χει σύνορα για μας μόνο αν μ’ αγαπάς

Το πάτωμα - Τάνια Τσανακλίδου

Η Τάνια Τσανακλίδου γεννήθηκε στη Δράμα το 1952, σε μικρή ηλικία μετακόμισε με την οικογένειά της στην Θεσσαλονίκη. Η πόλη αυτή έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην καριέρα της . Από τα οκτώ της ακούει για  μια θεατρική σκηνή, από παιδική περιέργεια διεκδικεί ένα ρόλο σε παιδικό θέατρο. Ένα χρόνο μετά έπαιξε στο «απόψε αυτοσχεδιάζουμε» με τον θίασο Μυράτ-Ζουμπουλάκη.

Κοντά στα κύματα
θα χτίσω το παλάτι μου
Θα βάλω πόρτες
μ’ αλυσίδες και παγώνια
Και μες στη θάλασσα
θα ρίξω το κρεβάτι μου
γιατί κι οι έρωτες

μου φάγανε τα χρόνια

Να κοιμηθώ στο πάτωμα
να κλείσω και τα μάτια
γιατί υπάρχουν κι άτομα
που γίνονται κομμάτια

Ξυπνώ μεσάνυχτα
κι ανοίγω το παράθυρο
κι αυτό που κάνω
ποιος σου το ‘πε αδυναμία
Που λογαριάζω
το μηδέν μου με το άπειρο
και βρίσκω ανάπηρο
τον κόσμο στα σημεία

Να κοιμηθώ στο πάτωμα
να κλείσω και τα μάτια
γιατί υπάρχουν κι άτομα
που γίνονται κομμάτια…