Καμιά φορά λέω ν΄αλλάξω ουρανό μα δεν υπάρχουν δρόμοι κι άλλη φορά σκέφτομαι πόσο σ΄ αγαπώ και σου ζητώ συγνώμη Τώρα δεν είμαστε παιδιά να ΄χουμε φως μες στην καρδιά να μας σκεπάζει μα σ΄αγαπώ σου το ΄χω πει κι η αγάπη σου σαν κυριακή με ξεκουράζει Καμιά φορά λέω ν΄ αλλάξω ουρανό μα δεν υπάρχουν δρόμοι κι άλλη φορά σκέφτομαι πόσο σ΄ αγαπώ και σου ζητώ συγνώμη Βλέπεις πως άλλαξε ο καιρός και ΄γινε ο κόσμος βροχερός όλο χαλάζι μα σ΄αγαπώ σου το ΄χω πει κι αν όλα μοιάζουν φυλακή δε με πειράζει
Ο Petru Guelfucci γεννήθηκε στην Κορσική το 1955. Το νησί αν
και ανήκει στη Γαλλία εδώ και περίπου
τρεις αιώνες, παλεύει ωστόσο
να κρατήσει την προσωπικότητα της τα ήθη, τα έθιμα
και να μην απορροφηθεί από την Γαλλία. Η γλώσσα του, μια
ιδιότυπη με ιταλικά στοιχεία, είναι αυτή που ακούμε απ’ την απίστευτη φωνή του
Petru. Ο ίδιος από μικρός γοητεύτηκε απ’ την ντόπια παραδοσιακή μουσική και με
αυτήν ασχολήθηκε.
Τη δεκαετία του ’70 έσμιξε με την εμβληματική φιγούρα της καλλιτεχνικής ζωής
του νησιού, τον Ghjuvan Paulu Poletti, κι έφτιαξαν το γνωστό
και σήμερα μουσικό σχήμα Canta U Populu Corsu που φούντωσε με
τις μουσικές του το πατριωτικό αίσθημα των Κορσικανών. Μετά από δεκαπέντε
χρόνια κοινής πορείας ο Guelfucci συνέχισε μόνος του κάνοντας τρία άλμπουμ. Τα Isula,
Memoria και το καταπληκτικό Corsica.
Yπάρχει μιά λάμψη τρυφερότητας μέσα στην καρδιά, μεγαλόπρεπη σε γεμίζει με αγνότητα διαμάντι των θαυμάτων μην ψάχνεις για κάτι παρόμοιο δεν θα βρείς τίποτα τέτοιο είναι μοναδικό, στέκεται μόνο κι ακριβό Κορσική. Πάντα ξυπνούσε τόσες επιθυμίες αυτός ο βράχος στη μέση της θάλασσας λαμπερός θησαυρός ιερός σάμπως βωμός ήρεμη, γλυκειά σαν το αρνί γενναιόδωρη κι οικεία ξεσηκώνεται, επαναστατεί όταν ταπεινώνεται ο λαός της