Σαν αεράκι - Ελευθερία Αρβανιτάκη

Χρυσή μου αγάπη, αν ήξερες
τι μέλι είσαι για μένα...
Τα μπουμπουκάκια τα όμορφα,
τα μοσχομυρισμένα.
Και τα αγεράκια που φυσούν
Σα λιποθυμισμένα,
δεν έχουνε το βάλσαμο
που 'χεις εσύ για μένα...

Της λίμνης τ' αφρολούλουδο
και του γιαλού η γαλήνη.
Η σμύρνα, το ροδόσταμο
που αργοσταλάει και σβήνει.
Κι οι ροδωνιές, κι η ολόδροση
του κήπου ανθόπλημμύρα,
των δυο χειλιών σου των γλυκών
δεν στάζουνε τα μύρα...!!!

Πάω στην τρισέρημη αμμουδιά
και - μόνη τί να κάμω;
Χαράζω κύκλους απαλούς
Στο μουσκεμένον άμμο...
Σαν αγεράκι χάνονται στο κύμα
Απάνω - απάνω
Και απόμεινα στην ερημιά
Μονάχη... Τί να κάμω!!!

Τώρα το ετοιμοθάνατο
βαλσαμωμένο αγέρι,
γλυκά τραγούδια θλιβερά
ν' αναστενάξει ξέρει...
Αλήθεια! Ξέρει πιο γλυκά
να τραγουδάει από μένα!
Εγώ δεν ξέρω πιο γλυκά
μα ξέρω πιο θλιμμένα...

Στου Μπελαμή το ουζερί - Γρηγόρης Μπιθικώτσης

Στου Μπελαμή το ουζερί
Τα ούζα έπινε σερί
Το παλικάρι το χλωμό το πικραμένο
Όπως κι εγώ κάποια φορά
Όταν με πρόδωσαν σκληρά
Και από τότε με πιοτό αργοπεθαίνω

Στου Μπελαμή το ουζερί
Λόγια πικρά, κορμιά νεκρά
Βλέμμα σβησμένο
Ζήση μου ψεύτρα και σκληρή
Μου 'δειξες δρόμο σκοτεινό
Και λαθεμένο

Παλικαράκι μου χλωμό άκου και εμένα τι θα σου πω
δεν πρέπει άντρας για γυναίκα να δακρύζει.
Ξέχαστην και άλλη αγάπη βρες
Πάψε να πίνεις και να κλαις
δες το φινάλε μου και πες μου αν αξίζει

Στου Μπελαμή το ουζερί
Λόγια πικρά, κορμιά νεκρά
Βλέμμα σβησμένο
Ζήση μου ψεύτρα και σκληρή
Μου 'δειξες δρόμο σκοτεινό
Και λαθεμένο.