Δεν έχει όρια ο έρωτας - Γιάννης Πάριος

Την πόρτα χτύπησα μεσάνυχτα κι ανοίγεις
μένω για λίγο και σηκώνομαι μετά
κι εσύ μου φώναζες: "κοιμήσου εδώ, μη φύγεις"
τι λόγο έχεις κι όλο φεύγεις ξαφνικά.
Κι εγώ σου έλεγα μη με ρωτάς
δεν έχει όρια ο έρωτας
δεν έχει όρια και λογική
είναι παράδεισος και φυλακή.
Δεν έχει όνομα δεν έχει επίθετο
είναι αυτοκίνητο σε δρόμο αντίθετο
είναι μονόδρομος, τι ψάχνεις τώρα
είναι παράνομος και ανηφόρα.
Κι εγώ σου έλεγα μη με ρωτάς
δεν έχει όρια ο έρωτας.
Ζωγραφισμένη η απορία σου στα μάτια
είναι χαράματα και με ρωτάς πού πας
κι εγώ καθόμουνα στα κρύα σκαλοπάτια
κι εσύ με δάκρυα μου λες πως μ' αγαπάς.
Κι εγώ σου έλεγα μη με ρωτάς
δεν έχει όρια ο έρωτας
δεν έχει όρια και λογική
είναι παράδεισος και φυλακή.
Δεν έχει όνομα, δεν έχει επίθετο
είναι αυτοκίνητο σε δρόμο αντίθετο
είναι μονόδρομος, τι ψάχνεις τώρα
είναι παράνομος και ανηφόρα.
Κι εγώ σου έλεγα μη με ρωτάς
δεν έχει όρια ο έρωτας
δεν έχει όρια ο έρωτας

Συγνώμη άργησα - Γιάννης Πάριος

Και ξαφνικά σ’ακούω να μου λες ήρθες αργά κι εγώ τα χάνω
και ξαφνικά δε βρίσκω μια εξήγηση δεν ξέρω τι να κάνω
και ξαφνικά τη σκόνη σου την πίνει η βροχή σε γκρι τοπίο
κι εγώ εδώ να ψάχνω στον ορίζοντα του έρωτα το πλοίο
Συγγνώμη άργησα εγώ μεσ’τη ζωή σου για να μπω
συγγνώμη άργησα αυτό που χρόνια ήθελα να πω
απόψε ράγισα κομμάτια μεσ’τα χέρια σου τα δυο
αχ να ’ξερες το πόσο σ’ αγαπώ
Συγγνώμη άργησα να σου το πω
συγγνώμη άργησα...
Και ξαφνικά μου πήρες απ’τα μάτια μου τη μέρα και το φως μου
και ξαφνικά σκοτείνιασε απότομα και γύρω μου κι εντός μου
και ξαφνικά σταμάτησαν καρφώθηκαν τα πόδια μου στο χώμα
κι εγώ εδώ αυτό που ζω μου φαίνεται απίστευτο ακόμα
Συγγνώμη άργησα εγώ μεσ’τη ζωή σου για να μπω
συγγνώμη άργησα αυτό που χρόνια ήθελα να πω
απόψε ράγισα κομμάτια μεσ’τα χέρια σου τα δυο
αχ να ’ξερες το πόσο σ’ αγαπώ
Συγγνώμη άργησα να σου το πω
συγγνώμη άργησα...