Και ξαφνικά σ’ακούω να μου λες ήρθες αργά κι εγώ τα χάνω
και ξαφνικά δε βρίσκω μια εξήγηση δεν ξέρω τι να κάνω
και ξαφνικά τη σκόνη σου την πίνει η βροχή σε γκρι τοπίο
κι εγώ εδώ να ψάχνω στον ορίζοντα του έρωτα το πλοίο
Συγγνώμη άργησα εγώ μεσ’τη ζωή σου για να μπω
συγγνώμη άργησα αυτό που χρόνια ήθελα να πω
απόψε ράγισα κομμάτια μεσ’τα χέρια σου τα δυο
αχ να ’ξερες το πόσο σ’ αγαπώ
Συγγνώμη άργησα να σου το πω
συγγνώμη άργησα...
Και ξαφνικά μου πήρες απ’τα μάτια μου τη μέρα και το φως μου
και ξαφνικά σκοτείνιασε απότομα και γύρω μου κι εντός μου
και ξαφνικά σταμάτησαν καρφώθηκαν τα πόδια μου στο χώμα
κι εγώ εδώ αυτό που ζω μου φαίνεται απίστευτο ακόμα
Συγγνώμη άργησα εγώ μεσ’τη ζωή σου για να μπω
συγγνώμη άργησα αυτό που χρόνια ήθελα να πω
απόψε ράγισα κομμάτια μεσ’τα χέρια σου τα δυο
αχ να ’ξερες το πόσο σ’ αγαπώ
Συγγνώμη άργησα να σου το πω
συγγνώμη άργησα...
και ξαφνικά δε βρίσκω μια εξήγηση δεν ξέρω τι να κάνω
και ξαφνικά τη σκόνη σου την πίνει η βροχή σε γκρι τοπίο
κι εγώ εδώ να ψάχνω στον ορίζοντα του έρωτα το πλοίο
Συγγνώμη άργησα εγώ μεσ’τη ζωή σου για να μπω
συγγνώμη άργησα αυτό που χρόνια ήθελα να πω
απόψε ράγισα κομμάτια μεσ’τα χέρια σου τα δυο
αχ να ’ξερες το πόσο σ’ αγαπώ
Συγγνώμη άργησα να σου το πω
συγγνώμη άργησα...
Και ξαφνικά μου πήρες απ’τα μάτια μου τη μέρα και το φως μου
και ξαφνικά σκοτείνιασε απότομα και γύρω μου κι εντός μου
και ξαφνικά σταμάτησαν καρφώθηκαν τα πόδια μου στο χώμα
κι εγώ εδώ αυτό που ζω μου φαίνεται απίστευτο ακόμα
Συγγνώμη άργησα εγώ μεσ’τη ζωή σου για να μπω
συγγνώμη άργησα αυτό που χρόνια ήθελα να πω
απόψε ράγισα κομμάτια μεσ’τα χέρια σου τα δυο
αχ να ’ξερες το πόσο σ’ αγαπώ
Συγγνώμη άργησα να σου το πω
συγγνώμη άργησα...