Η προσευχή της παρθένου - Μελίνα Μερκούρη

Μ' είκοσι φθινόπωρα και άνοιξη καμία
απ' την Υπάτη το 'σκασα και πήγα στη Λαμία.
Ήμουν μικρούλα κι άπραγη και δροσερή κι ωραία
πως το 'παθα μανούλα μου κι αγάπησα εκδορέα.
Το γαρ πολύ του έρωτος γεννά παραφροσύνη
γι' αυτό και ο Αλή Πασάς έπνιξε τη Φροσύνη.

Στο δρόμο μου σφυρίζανε και με φωνάζαν Γκόλφω
μα ευτυχώς τον Τάσο μου τον λέγανε Ροδόλφο.
Ήμουν ψηλή κι ανάλαφρη κι αφράτη και μοιραία
πως έμπλεξα μανούλα μου με τέτοιο διαφθορέα.
Το γαρ πολύ του έρωτος γεννά παραφροσύνη
γι' αυτό κι οι νέοι μουσικοί θαυμάζουν τον Ροσίνι.

Από σκαλί σ' άλλο σκαλί κι από φιλί σε πάθος
πήρα σοκάκι ανάποδα και μονοπάτι λάθος.
Κι απ' το Ροδόλφο στο Μηνά κι απ' τον Κοσμά στον Πάνο
πελάγωσα μανούλα μου και τώρα τι να κάνω.
Το γαρ πολύ του έρωτος γεννά παραφροσύνη
το διάβασα στον Παλαμά, το βρήκα στον Δροσίνη.

Χρόνια είχα έτσι να αισθανθώ - Θάνος Πετρέλης

Ήμουνα χρόνια απ’ τη ζωή μου εγώ απών
έχοντας στείρο από αναμνήσεις παρελθόν
μα ήρθες κι ένα πράγμα έχω να πω:
Χρόνια είχα έτσι να αισθανθώ
γέμισε από εσένα το μυαλό
τώρα που σε γνώρισα μακριά σου δεν μπορώ.
Χρόνια είχα έτσι να αισθανθώ
ήρθες στη ζωή μου ευτυχώς
φίλους είχα μα ήμουν μοναχός
Τόσα χρόνια ζούσα σαν να ήμουνα νεκρος
μα ήρθες στη ζωή μου ευτυχώς.
Είχα μια άδεια από αισθήματα καρδιά
και ψυχή που δεν ήξερε να επιθυμεί
μα ήρθες και μου είπες σ’ αγαπώ.