Στα δωσα όλα - Δέσποινα Βανδή

Μοιάζω εγώ να είμαι ένα φυλλαράκι

Και εσύ ο βοριάς, που όλο με μανία με φυσάς

Και πάω, πάω όπου με πας

Μοιάζω εγώ να είμαι ένα καραφάκι με γλυκό κρασί

Που γουλιά, γουλιά με πίνεις το βραδάκι και έχω εξαντληθεί

Χαλάλι σου όμως ότι και να μου συμβεί

Φτάνει να ξέρω πως περνάς καλά εσύ Καρδιά μου 

Στα ‘δωσα όλα και έμεινα στον άσσο

έτσι θέλησα να σου εκφράσω 

πως τη μέρα που θα φύγεις θα καταστραφώ

γι αυτό και στα ‘δωσα όλα μέσα από την καρδιά μου

πράγματα και συναισθήματα μου για να σου θυμίζουν 

κάθε ώρα και λεπτό πως νιώθω εγώ

Μοιάζω εγώ να είμαι ένα λουλουδάκι που έκοψες εσύ

για να απολαμβάνεις το άρωμα του μέχρι να σου μαραθεί

μοιάζω εγώ να είμαι ένα πορτοφολάκι που εσύ κρατάς

και από μέσα του ότι θελήσεις παίρνεις και το σπαταλάς

Χαλάλι σου όμως ότι και να μου συμβεί

Φτάνει να ξέρω πως περνάς καλά εσύ Καρδιά μου 

Στα ‘δωσα όλα και έμεινα στον άσσο

έτσι θέλησα να σου εκφράσω 

πως τη μέρα που θα φύγεις θα καταστραφώ

γι αυτό και στα ‘δωσα όλα μέσα από την καρδιά μου

πράγματα και συναισθήματα μου για να σου θυμίζουν 

κάθε ώρα και λεπτό πως νιώθω εγώ.

Aνδορα,Κορσικη,Χανια - Νικος Παπαζογλου

Ζω σ' ένα έργο που πολλές φορές το είδα,
τους θεατές κοιτώ, αντί εμένα αυτοί.
Το Λουμπερόν κάτω απ' του ήλιου την αχτίδα,
γι' άλλους βιτρίνα, μα για μένα φυλακή.

Βλέπω διαβάτες βιαστικούς, κουκουλωμένους,
σφίγγει ο Μιστράλ σαν κρύα αγκαλιά,
ο Απρίλης πέρασε κι αργούν οι παπαρούνες,
μα στην πατρίδα μου ανθίσαν για καλά.

Εσύ σκυμμένος σε βιβλία και σε χάρτες,
γυρτά τα δάχτυλα ανιχνεύουν διαδρομές,
και με τα μάτια καρφωμένα στην οθόνη,
στον υπολογιστή σχεδιάζεις εκρδομές.

Είναι η σειρά μου, βάλε ελληνική κασέτα,
δε θα μ' αγγίξουνε ποτέ τα γαλλικά.
Ναύλα στο πλοίο με Βιτάλη και Αλεξίου,
εσύ Ανδόρα, Κορσική, εγώ Χανιά.