Τελευταίος σταθμός - Διάφανα Κρίνα

Σβήνει το φως

από τα μάτια μου

κι όλα όσα έζησα

μπρος μου περνάνε.

Στέκομαι εδώ

στον τελευταίο σταθμό

με όλα όσα αγάπησα

και πήγαν χαμένα.

Δε μετανιώνω πια,

όλα ή τίποτα,

δάσος και ερημιά,

αυτή ήταν η ψυχή μου,

πάει πια.

Σαν νοσταλγώ

πουλιά με παν μακριά,

πόνο δεν νιώθω πια

μόνο θυμάμαι.

Πάντα έλεγες

πως η ζωή είν' στιγμές,

κύμα που σκάει σ' ακτές,

κερί που λιώνει.

Δε μετανιώνω πια

όλα ή τίποτα,

δάσος και ερημιά,

αυτή ήταν η ψυχή μου,

πάει πια.

Δεν κόβεται στα δύο η ζωή

είναι ήλιος και μαζί βροχή

κι ούτε για μια αιωνιότητα

δεν θ' άλλαζα μια μέρα απ' αυτή.

Δεν κόβεται στα δύο η ζωή

είναι κόλαση, παράδεισος μαζί

κι αυτά που έζησα

είτε άσχημα, είτε όμορφα

ήσαν εγώ κι εσύ.

Δεν κόβεται στα δύο η ζωή

είναι ήλιος και βροχή μαζί...

Έχω ξεχάσει το όνομα μου - Πλιάτσικας, Αρβανιτάκη

Οι νύχτες όλο πιο συχνά θα πλησιάζουνε

όταν εσύ θα περιμένεις να χαράξει

και το πρωί που οι πλατείες θα αδειάζουνε

δεν θα υπάρχει πια κανείς να σε κοιτάξει.

Είναι οι άνθρωποι μου έλεγες πουλιά

σαν χειμωνιάσει πάντα μακριά πετάνε

κι έρχονται ίσως να σε δουν κάποια βραδιά

άν έχουν σπάσει τα φτερά τους ή αν πεινάνε.

Τώρα που θέλω να γυρίσω

ξέρω κανέναν δεν θα βρω

έχεις αλλάξει το όνομά σου

και δεν υπάρχεις πια εδώ.

Εδώ οι μέρες μου περνούν με την βροχή

νύχτες ναυάγια στους δρόμους περπατάνε

θέλω να πω μα με τρομάζει η σιωπή

κι οι απουσίες από δίπλα μου περνάνε

Μην έρθει πάλι ο χειμώνας και χαθείς

και τα πανιά σου μην τα σκίσει ο αέρας

κι όπως φυσάει τα σημάδια δε θα βρεις

θα 'χουν σκορπίσει στα συντρίμμια κάποιας μέρας.

Τώρα που θέλεις να γυρίσεις

εγώ φοβάμαι να σε δω

έχω ξεχάσει τ' όνομά μου

και δεν υπάρχω πια εδώ.