Αόρατη πληγή - Μελίνα Ασλανίδου

Θέλω τόσα να σου γράψω, που με κάνουν στάχτη

και σκορπάνε τη ψυχή μου μίλια μακριά

τόσους μήνες δίχως λέξη, πέφτω στο σκοτάδι

Θέε μου πως να ζήσω το μετά...

Η βροχή βροχή θα φέρει, μες τα δυό μου μάτια

και θ'αδειάσω τα ποτήρια του πικρού καημού

έχω τόσο την ανάγκη να κοπώ κομμάτια

ν'αφεθώ στην άκρη του γκρεμού...

Έρωτα μου και μαχαίρι,

είσαι αόρατη πληγή

Μες τα μάτια μου αγάπη,

μες στο σώμα μου γυαλί

Θέλω τόσο να με κλείσεις, μες τα δυο σου χέρια

για να γίνουν φυλακή μου και ποτέ μη βγω

Όλη τάζω τη ζωή μου κι ας καούν τ'αστέρια

για να 'ρθεις εσύ ξανά εδώ...

Έρωτα μου και μαχαίρι,

είσαι αόρατη πληγή

Μες τα μάτια μου αγάπη,

μες στο σώμα μου γυαλί

Έρωτα μου και μαχαίρι,

είσαι αόρατη πληγή

Έλα μόνο για μια νύχτα

κι ας πεθάνω την αυγή

Με τα μάτια κλειστά - Γιώτα Νέγκα

Κανείς δε θα μπορέσει μου 'χες πει

να με πονέσει πάλι όπως εσύ

κι αφού είπαμε γεια με τα δάκρυα στεγνά

τα παράθυρα αφήνω όλη μέρα κλειστά

Ποτέ δε θα σ' αφήσω μου 'χες πει

να ζήσεις στα όνειρά μου όπως πριν

Κι όμως να! περπατώ μεσ' τον ύπνο σου εγώ

και μου δίνεις φιλιά στα όνειρά σου ξανά

Και σε παίρνω αγκαλιά με τα μάτια κλειστά

πώς γεννάει στο σκοτάδι η λύπη χαρά

Xαρά σ' αυτόν που τώρα σ' αγαπά

χαράζει και σ' αγγίζει στα μαλλιά

Κι όμως να! περπατώ μεσ' τον ύπνο σου εγώ

και μου δίνεις φιλιά στα όνειρά σου ξανά

Και σε παίρνω αγκαλιά με τα μάτια κλειστά

πώς γεννάει στο σκοτάδι η λύπη χαρά

Κανείς δε θα μπορέσει μου 'χες πει

ποτέ να μ' αγαπήσει όπως εσύ...